ਫਰੀਦਾ ਦਰ ਦਰਵੇਸੀ ਗਾਖੜੀ

ਜਉ ਤਉ ਪ੍ਰੇਮ ਖੇਲਣ ਕਾ ਚਾਉ ॥
ਸਿਰੁ ਧਰਿ ਤਲੀ ਗਲੀ ਮੇਰੀ ਆਉ ॥
ਹੇ ਭਾਈ ਜੇ ਸਾਹਿਬ ਨਾਲ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਖੇਲ ਖੇਲਣ ਦੀ ਉਮੰਗ ਚਿਤ ਵਿਚ ਹੈ ਤਾ ਫਿਰ ਇਸ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਖੇਲ ਦਾ ਮੁਢਲਾ ਅਸੂਲ ਜਾਣ ਲੈ॥ਇਥੇ ਸਿਰ ਹੱਥ ਧਰ ਕੇ ਆਉਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਭਾਵ ਸਭ ਦਾਵੇ ਦਾਰੀਆ, ਮੇਰੀਆ ਤੇਰੀਆ ਇਕ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਇਸ ਖੇਲ ਦੇ ਖਿਲਾੜੀ ਬਣਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ॥
ਇਤੁ ਮਾਰਗਿ ਪੈਰੁ ਧਰੀਜੈ ॥
ਸਿਰੁ ਦੀਜੈ ਕਾਣਿ ਨ ਕੀਜੈ ॥੨੦॥
ਇਸ ਮਾਰਗ ਉਤੇ ਤਦ ਹੀ ਪੈਰ ਧਰਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਦ ਲੋਕ ਲੱਜਿਆ ਮੈ ਮੇਰੀ ਦੀ ਹਉਮੈ ਰੂਪੀ ਕਾਨ ਹਿਰਦੇ ਵਿੱਚੋ ਖਤਮ ਹੋ ਚੁਕੀ ਹੋਵੇ ਅਤੇ ਹਰ ਪੱਲ ਆਪਾ ਵਾਰਨ ਦੀ ਪ੍ਰਪੱਖਤਾ ਹੋਵੇ॥
ਸ਼ੇਖ ਸਾਬ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਇਕ ਸਲੋਕ ਵਿਚ ਇਸ ਪ੍ਰੇਮਾ ਭਗਤੀ ਦੇ ਮਾਰਗ ਦਾ ਜਿਕਰ ਕਰਦਿਆਂ ਆਖਿਆ...
ਫਰੀਦਾ ਦਰ ਦਰਵੇਸੀ ਗਾਖੜੀ ਚਲਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਭਤਿ ॥
ਬੰਨ੍ਹ੍ਹਿ ਉਠਾਈ ਪੋਟਲੀ ਕਿਥੈ ਵੰਞਾ ਘਤਿ ॥੨॥
ਮਹਲਾ 1 ਆਖਿਆ '''ਸਿਰੁ ਧਰਿ ਤਲੀ ਗਲੀ ਮੇਰੀ ਆਉ''' ਬਦਲਵੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਸ਼ੇਖ ਸਾਬ ਜੀ ਨੇ ਗਾਖੜੀ ਪਦ ਵਰਤਦੇ ਹੋਏ ਆਖਿਆ'''ਫਰੀਦਾ ਦਰ ਦਰਵੇਸੀ ਗਾਖੜੀ ਚਲਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਭਤਿ'''॥
ਜੋ ਸਵਾਲ ਮਹਲਾ 1 ਨੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਆਈ ਕਾਨ ਦਾ ਕੀਤਾ ਕੇ ''ਸਿਰੁ ਦੀਜੈ ਕਾਣਿ ਨ ਕੀਜੈ'''
ਉਹ ਕਾਨ ਆਉਂਦੀ ਕਿਉ ਹੈ ਉਸਦੇ ਬਾਰੇ ਸ਼ੇਖ ਸਾਬ ਨੇ ਆਖ ਦਿੱਤਾ..
ਬੰਨ੍ਹ੍ਹਿ ਉਠਾਈ ਪੋਟਲੀ ਕਿਥੈ ਵੰਞਾ ਘਤਿ ॥੨॥
ਧੰਨਵਾਦ