Wednesday, March 22, 2017

ਕੌਮ ਦੀ ਤਰਾਸਦੀ

ਸਾਡੀ ਕੌਮ ਦੀ ਜੋ ਸਭ ਤੂੰ ਵੱਡੀ ਤਰਾਸਦੀ ਹੈ ਕੇ ਸਾਨੂੰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿਚ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੁਰਿਤੀਆ ਨੂੰ ਖੋਲਕੇ ਸਮਝਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵਿਸੇਸ ਫਿਰਕੇ ਵਰਗ ਨਾਲ ਜੋੜ ਕੇ ਪੜਦੇ ਵਿਚਾਰਦੇ ਅਤੇ ਪ੍ਰਚਾਰਦੇ ਹਾਂ ਭਾਵੇ ਅਸੀਂ ਖੁਦ ਉਹਨਾਂ ਕੁਰਿਤੀਆ ਦੇ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋਈਏ॥
ਜਦ ਗੁਰਬਾਣੀ ਆਖਦੀ ਹੈ॥
ਬਿੰਦੁ ਰਾਖਿ ਜੌ ਤਰੀਐ ਭਾਈ ॥ ਖੁਸਰੈ ਕਿਉ ਨ ਪਰਮ ਗਤਿ ਪਾਈ ॥
ਤਾ ਅਸੀਂ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਬਰਮਨ ਵੱਲ ਜੋੜ ਪੜਦੇ ਵਿਚਾਰਦੇ ਹਾਂ॥ਆਪ ਭਾਵੇ ਸਵੇਰੇ ਸ਼ਾਮ ਕਿਸੇ ਮਹਾ ਪੁਰਸ਼ ਬਾਬੇ ਆਦਿਕ ਨੂੰ ਇਸ ਕਰਕੇ ਸਰੇਸਟ ਦੱਸਦੇ ਹੋਏ ਕੇ ਬਾਬੇ ਨੇ ਵਿਆਹ ਨਹੀਂ ਕਰਵਾਇਆ॥ਇਸਤਰੀਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਤਾਈ ਹੱਥ ਲਾਉਣ ਦਿੰਦਾ॥
ਜਦ ਗੁਰਬਾਣੀ ਆਖਦੀ ਹੈ..
ਨਗਨ ਫਿਰਤ ਜੌ ਪਾਈਐ ਜੋਗੁ ॥ ਬਨ ਕਾ ਮਿਰਗੁ ਮੁਕਤਿ ਸਭੁ ਹੋਗੁ ॥
ਤਾ ਸਾਡਾ ਧਿਆਨ ਨਾਗੇ ਸਾਧੂਆਂ ਵੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਭਾਵੇ ਆਪਣੇ ਵਿਹੜੇ ਵਿਚ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸੰਤਾ ਬਾਬਿਆਂ ਦੀਆ ਫੋਟਵਾ ਜਾ ਕਥਾ ਕਹਾਣੀਆ ਲਾਈਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹੋਣ ਸਭ ਨੰਗੇ ਪਿੰਡੇ ਸ਼ੇਰ ਦੀ ਵਛਾਈ ਉਤੇ ਬਹਿ ਵਾਹੇ ਗੁਰੂ ਵਾਹੇ ਗੁਰੂ ਕਰਦੇ ਮਾਲਾ ਫੇਰਦੇ ਹੋਣ॥
ਜਦ ਗੁਰਬਾਣੀ ਆਖਦੀ ਹੈ॥
ਜਲ ਕੈ ਮਜਨਿ ਜੇ ਗਤਿ ਹੋਵੈ ਨਿਤ ਨਿਤ ਮੇਂਡੁਕ ਨਾਵਹਿ ॥
ਜੈਸੇ ਮੇਂਡੁਕ ਤੈਸੇ ਓਇ ਨਰ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਜੋਨੀ ਆਵਹਿ ॥੨॥
ਸਾਡਾ ਸੋਚ ਮੰਡਲ ਮੇਡਕ ਦੀ ਉਦਾਰਨ ਤੱਕ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਭਾਵੇ ਖੁਦ ਹੀ ਅਸੀਂ ਪੰਜ ਤਖਤਾਂ ਦੇ ਸਰੋਵਰਾਂ ਵਿਚ ਨਹਾਉਣਾ ਸੁਖੀਆ ਹੋਵੇ॥ ਮੱਸਿਆ ਨਹਾਉਣ ਦੀ ਸੁਖਣਾ ਵਾਲੇ ਤਾ ਆਮ ਹੀ ਮਿਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ॥
ਜਦ ਗੁਰਬਾਣੀ ਆਖਦੀ ਹੈ॥
ਜੋਗੁ ਨ ਭਗਵੀ ਕਪੜੀ ਜੋਗੁ ਨ ਮੈਲੇ ਵੇਸਿ ॥
ਤਦ ਸਾਡਾ ਧਿਆਨ ਕੇਵਲ ਜੋਗੀਆ ਵੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਾ ਫਿਰ ਗਲੀਆ ਵਿਚ ਘੁੰਮਣ ਵਾਲਿਆਂ ਵੱਲ॥
ਪਰ ਅਸੀਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਵਿਚਾਰਦੇ ਕੇ ਜੇ ਭਗਵੇ ਵੇਸ ਵਿਚ ਜੋਗ( ਸਾਹਿਬ ਨਾਲ ਜੋੜਾਵ) ਨਹੀਂ ਤਾ ਕਿਸੇ ਇਕਲੇ ਨੀਲੇ ਪੀਲੇ ਬਾਣੇ ਪਾਉਣ ਨਾਲ ਵੀ ਸਾਹਿਬ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ॥
ਅੱਜ ਕੱਲ ਤਾ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਉਤੇ ਇਕ ਭੈਣ ਦੀ ਫੋਟੋ ਬਾਣੇ ਵਿਚ ਪਾ ਤੇ ਦੂਜੇ ਭੈਣ ਦੀ ਫੋਟੋ ਜੀਨਸ ਟੋਪ ਵਿਚ ਪਾ ਪੁੱਛਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕੇ ਦਸੋ ਭਲਾ ਕੌਣ ਸਿੰਘਣੀ ਹੈ॥ਭਲਿਓ ਗੁਰਬਾਣੀ ਗੁਣ ਵੇਖਦੀ ਹੈ ਕਪੜੇ ਨਹੀਂ॥ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੀ ਪਾਇਆ ਉਹ ਉਸਦੇ ਖਿਤੇ ਵਿਚ ਪ੍ਰਵਾਨ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ॥ਪਰ ਮੂਲ ਵਿਸ਼ਾ ਤਾ ਜੀਵਨ ਜਾਂਚ ਹੋਵੇ ਕੇ ਉਸਦਾ ਕਾਰ ਵਿਵਹਾਰ ਕੀ ਹੈ॥ਖੋਟ ਸਾਡੀ ਨੀਅਤ ਵਿਚ ਹੋਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਦੋਸ਼ ਅਗਲੇ ਦੇ ਪਹਿਰਾਵੇ ਵਿਚ ਕੱਢਦੇ ਹਾਂ ਇਹ ਕਿਥੋਂ ਤੱਕ ਜਾਇਜ ਹੈ ਇਹ ਤੁਸੀਂ ਖੁਦ ਸੋਚੋ!!
ਜਦ ਗੁਰਬਾਣੀ ਆਖਦੀ ਹੈ॥
ਜਟਾ ਭਸਮ ਲੇਪਨ ਕੀਆ ਕਹਾ ਗੁਫਾ ਮਹਿ ਬਾਸੁ ॥
ਜਟਾ ਰੱਖ ਕੇ ਜਾ ਭਸਮ ਲਾ ਕੇ ਜਾ ਗੁਫਾ ਵਿਚ ਰਹਿ ਕੇ ਸਾਹਿਬ ਨਹੀਂ ਮਿਲਣਾ ਤਾ ਸਾਡਾ ਧਿਆਨ ਕੇਵਲ ਜੋਗੀ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਭਾਵੇ ਆਪਣੇ ਗੁਰਦਵਾਰਿਆਂ ਵਿਚ ਭੋਰਿਆਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਹੋਈਏ ॥
ਸੰਤ ਬਾਬਿਆਂ ਦੇ ਭੋਰੇ ਸਾਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪ੍ਰਵਾਨ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜਦ ਗੁਰੂ ਖੁਦ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਾਖੰਡ ਦੀ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਵਿਚ ਰੱਖਿਆ ਹੈ॥ ਅਸੀਂ ਤਾ ਗੁਰੂ ਤੱਕ ਭੋਰੇ ਵਿਚ ਬਹਿਠਾ ਛੱਡਿਆ ਹੈ॥
ਮੁਕਦੀ ਗੱਲ ਅਸੀਂ ਮਾਲਣ ਵਾਂਗ ਭੁੱਲਗੇ ਹਾਂ ਕੇ...
ਭੂਲੀ ਮਾਲਨੀ ਹੈ ਏਉ ॥
ਸਤਿਗੁਰੁ ਜਾਗਤਾ ਹੈ ਦੇਉ ॥੧॥
ਧੰਨਵਾਦ

Friday, January 27, 2017

ਸੰਸਾਰੀ ਭਟਕਣਾ

ਅੱਜ ਦੇ ਸਲੋਕ ਵਿਚ ਗੁਰੂ ਜੀ ਸੰਸਾਰੀ ਭਟਕਣਾ ਨੂੰ ਛੱਡ ਸਾਹਿਬ ਨਾਲ ਜੁੜਨ ਦੀ ਵਿਉਂਤ ਦਾ ਜਿਕਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਆਖਦੇ ਹਨ॥
ਚਾਰੇ ਕੁੰਡਾ ਜੇ ਭਵਹਿ ਬੇਦ ਪੜਹਿ ਜੁਗ ਚਾਰਿ ॥ 
ਨਾਨਕ ਸਾਚਾ ਭੇਟੈ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸੈ ਪਾਵਹਿ ਮੋਖ ਦੁਆਰ ॥੬੫॥
ਭਾਵੇ ਤੂੰ ਸੰਸਾਰ ਦਾ ਕੋਨਾ ਕੋਨਾ ਘੁੰਮ ਲੈ, ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਕੇ ਬ੍ਰਹਮ ਵਾਦੀ ਚਾਰੇ ਜੁਗਾਂ ਦੇ ਵੇਦਾਂ ਦਾ ਧਾਰਨੀ ਹੋ ਜਾ॥
ਨਾਨਕ ਤਾ ਇਹੀ ਤਾੜਨਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕੇ ਆਚਾਰ ਨੂੰ ਸੱਚ ਅਗੇ ਭੇਟਨ ਉਤੇ ਹੀ ਸਾਹਿਬ ਮਨ ਵਿਚ ਆ ਵੱਸਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਤਦ ਹੀ ਅਸਲ ਇਕਮਿਕਤਾ ਰੂਪੀ ਮੁਕਤ ਦੁਆਰ ਨਾਲ ਸਾਂਝ ਪੈਂਦੀ ਹੈ॥
ਧੰਨਵਾਦ

Friday, January 20, 2017

ਬੇਸੁਰਤੀ ਦੀ ਨੀਂਦ

ਅੱਜ ਦੇ ਸਲੋਕ ਵਿਚ ਗੁਰੂ ਜੀ ਬੇਸੁਰਤੀ ਦੀ ਨੀਂਦ ਵਿੱਚੋ ਜਿਗਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਆਖਦੇ ਹਨ॥
ਹਰਹਟ ਭੀ ਤੂੰ ਤੂੰ ਕਰਹਿ ਬੋਲਹਿ ਭਲੀ ਬਾਣਿ ॥
ਸਾਹਿਬੁ ਸਦਾ ਹਦੂਰਿ ਹੈ ਕਿਆ ਉਚੀ ਕਰਹਿ ਪੁਕਾਰ ॥
ਭਲਿਆ ਜੇ ਤਵੱਜੋ ਦੇਵੇ ਤਾ ਖੂਹ ਦੀ ਹਲਟ ਵੀ ਕਿੰਨੇ ਸੁਰ ਮਈ ਢੰਗ ਨਾਲ ਤੂੰ ਤੂੰ ਦਾ ਸੁਰ ਕੱਢ ਰਹੀਆ ਹਨ ਪਰ ਸੋਚ ਕੀ ਇਹ ਭਗਤੀ ਹੈ ਜਾ ਕੇਵਲ ਅਲਾਉ॥
ਭਲਿਆ ਸਾਹਿਬ ਤਾ ਸਦਾ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਹੈ ਫਿਰ ਤੂੰ ਕਿਉ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਬੋਲ ਧਰਮੀ ਹੋਣ ਦਾ ਦਿਖਾਵਾ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ॥
ਜਿਨਿ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਕੀਆ ਤਿਸੈ ਵਿਟਹੁ ਕੁਰਬਾਣੁ ॥
ਜਿੰਨ ਜਗਤ ਦੀ ਸੰਰਚਨਾ ਕਰ ਮਾਇਆ ਰੂਪੀ ਖੇਲ ਦਾ ਪਸਾਰਾ ਕੀਤਾ ਉਸ ਤੂੰ ਬਲਿਹਾਰ ਜਾ॥
ਆਪੁ ਛੋਡਹਿ ਤਾਂ ਸਹੁ ਮਿਲੈ ਸਚਾ ਏਹੁ ਵੀਚਾਰੁ ॥
ਆਪ ਭਾਉ ਤਿਆਗ ਕੇ ਹੀ ਕਾੰਤ ਕਾਰਟਰ ਨਾਲ ਇਕਮਿਕਤਾ ਮਿਲਦੀ ਹੈ ਇਹੀ ਹੀ ਅਸਲ ਸਚਾਈ ਹੈ॥
ਹਉਮੈ ਫਿਕਾ ਬੋਲਣਾ ਬੁਝਿ ਨ ਸਕਾ ਕਾਰ ॥
ਪਰ ਜੇ ਮੈ ਮੈ ਅਤੇ ਕਿਰਦਾਰ ਵਿਚਲਾ ਫਿੱਕਾ ਪਣ ਬਣਿਆ ਰਿਹਾ ਤਾ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਕਾਰ ਰੂਪੀ ਦਾਇਰਾ ਕਦੇ ਸਮਝ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਆ ਸਕਦਾ ॥
ਵਣੁ ਤ੍ਰਿਣੁ ਤ੍ਰਿਭਵਣੁ ਤੁਝੈ ਧਿਆਇਦਾ ਅਨਦਿਨੁ ਸਦਾ ਵਿਹਾਣ ॥
ਜਰਾ ਜਰਾ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਕਾਰ ਅਧੀਨ ਉਸਦੀ ਉਸਤਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ॥
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਆ ਕਰਿ ਕਰਿ ਥਕੇ ਵੀਚਾਰ ॥
ਬਿਨ੍ਹਾ ਸਾਚੇ ਗੁਰੂ ਦੀ ਸਰਨ ਪਿਆ ਮਿਲਾਪ ਹੋਣਾ ਅਸੰਭਵ ਹੈ ਅਤੇ ਕਈ ਇਸੇ ਪਰਿਆਸ ਵਿਚ ਭਟਕ ਕੁਰਾਹੇ ਹੋ ਤੁਰਦੇ ਹਨ॥
(ਸਿੱਖ ਦਾ ਸਤਿਗੁਰ ਸਬਦੁ ਗੁਰੂ ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਹੈ)
ਨਦਰਿ ਕਰਹਿ ਜੇ ਆਪਣੀ ਤਾਂ ਆਪੇ ਲੈਹਿ ਸਵਾਰਿ ॥
ਇਹ ਤਾ ਸਾਹਿਬ ਤੇਰੀ ਰਹਿਮ ਭਰੀ ਨਦਰਿ ਹੋਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕਰਮ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਸਵਾਰ ਇਕਮਿਕਤਾ ਕਰਵਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ॥
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿਨ੍ਹ੍ਹੀ ਧਿਆਇਆ ਆਏ ਸੇ ਪਰਵਾਣੁ ॥੬੩॥
ਨਾਨਕ ਤਾ ਇਹੀ ਸਮਝਣਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਗੁਰੂ ਦੀਆ ਸਿਖਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਮੋਹਰੀ ਰੱਖ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਬੰਦਗੀ ਕੀਤੀ ਉਹ ਜਨ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਕਾਰ ਨੂੰ ਸਮਝਦੇ ਹੋਏ ਪ੍ਰਵਾਨ ਹੋ ਗਏ॥
ਅੰਤ ਸਮਝਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ ਧਰਮ(ਸੱਚ) ਦਿਖਾਵੇ ਵਾਲੀ ਕੋਈ ਸੈਅ ਨਾਂਹ ਹੋ ਕੇ ਕਮਾਉਣ ਵਾਲੀ ਵਣਜ ਹੈ॥
ਧੰਨਵਾਦ

Monday, January 16, 2017

ਸਵਾਲ

ਅੱਜ ਦੇ ਸਲੋਕ ਵਿਚ ਗੁਰੂ ਜੀ ਇਕ ਸਵਾਲ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਆਖਦੇ ਹਨ॥
ਵਡੜੈ ਝਾਲਿ ਝਲੁੰਭਲੈ ਨਾਵੜਾ ਲਈਐ ਕਿਸੁ ॥
ਸੁਵਖਤੇ ਦਿਨ ਦੇ ਚੜਾਵ ਹੋਣ ਪਹਿਲਾ ਕਿਸ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ॥ ਭਾਵ ਸੁਰਤ ਦੇ ਪਕਾਅ ਤੂੰ ਪਹਿਲਾ ਉਸ ਵਿਚ ਕਿਸਦੀ ਸੀਰਤ ਉਲੀਖੀ ਜਾਵੇ॥ 
ਜਵਾਬ ਵਿਚ ਵਿਚ ਗੁਰੂ ਜੀ ਆਖਦੇ ਹਨ..
ਨਾਉ ਲਈਐ ਪਰਮੇਸਰੈ ਭੰਨਣ ਘੜਣ ਸਮਰਥੁ ॥੬੨॥
ਉਸ ਸਚੇ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਗੁਣਾ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸੁਰਤ ਵਿਚ ਉਲੀਖ ਹੈ ਜੋ ਸਿਰਠੀ ਦਾ ਰਚਨਹਾਰ ਹੈ॥
ਧੰਨਵਾਦ

Saturday, January 14, 2017

ਆਤਮਿਕ ਖਿੜਾਉ

ਅੱਜ ਦੇ ਸਲੋਕ ਵਿਚ ਗੁਰੂ ਜੀ ਆਤਮਿਕ ਖਿੜਾਉ ਬਾਰੇ ਦੱਸਦੇ ਹੋਏ ਆਖਦੇ ਹਨ॥
ਨਾਨਕ ਤਿਨਾ ਬਸੰਤੁ ਹੈ ਜਿਨਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਸਿਆ ਮਨਿ ਸੋਇ ॥
ਹੇ ਨਾਨਕ ਉਹਨਾਂ ਹਿਰਦਿਆਂ ਵਿਚ ਸਦੀਵੀ ਖਿੜਾਉ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਹਿਰਦਿਆਂ ਗੁਰੂ ਦੀਆ ਸਿਖਿਆਵਾਂ ਦੇ ਸਨਮੁਖ ਹੋ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਯਾਦ ਅੰਦਰ ਵਸਾ ਲਈ ਹੈ॥
ਹਰਿ ਵੁਠੈ ਮਨੁ ਤਨੁ ਪਰਫੜੈ ਸਭੁ ਜਗੁ ਹਰਿਆ ਹੋਇ ॥੬੧॥
ਜੋ ਗੁਰੂ ਦੀਆ ਸਿਖਿਆਵਾਂ ਦੇ ਅਨਕੋਲ ਹੋ ਜਿਉਂਦੇ ਹਨ ਉਹ ਅੰਦਰੋਂ ਬਾਹਰੋਂ ਖਿੜਾਉ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਪਸਾਰੇ ਵਿਚਲੇ ਖਿੜਾਉ ਦਾ ਆਨੰਦ ਮਾਣਦੇ ਹਨ॥
ਧੰਨਵਾਦ

ਗੁਰਮਤ ਅਨੁਸਾਰ ਕਰਮ ਕੀ ਹੈ?

ਜਦ ਵੀ ਗੱਲ ਕਰਮ ਦੀ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਤਾ ਸਾਡਾ ਸੁਭਾਅ ਬਣ ਚੁਕਾ ਹੈ ਜਾ ਤਾ ਕਰਮ ਦਾ ਭਾਂਡਾ ਰੱਬ ਸਿਰ ਭੰਨ ਦਿਉ ਜਾ ਫਿਰ ਪਿਛਲੇ ਜਨਮ ਆਦਿਕ ਉਤੇ॥ਪਰ ਜੇ ਠੰਡੇ ਦਿਮਾਗ ਨਾਲ ਸੋਚੀਏ ਤਾ ਕਰਮ ਤਾ ਕਰਨੀ ਹੈ ਤੇ ਕਰਨੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿਚ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਕੰਮ ਹੋਂਦਾ ਹੈ॥ਹੁਣੇ ਜੇ ਕੋਈ ਆਖੇ ਭਾਈ ਤੇਰੇ ਕੰਮ ਨਹੀ ਚੰਗੇ ਤਾ ਅਸੀਂ ਅਗਲੇ ਨੂ ਮਾਰਨ ਤੱਕ ਜਾਵਾਗੇ ਕੇ ਭਲਾ ਇਹ ਕੌਣ ਹੋਂਦਾ ਸਾਡੇ ਕੰਮ ਬਾਰੇ ਕਹਨ ਵਾਲਾ॥ਪਰ ਜੇ ਓਹ ਹੀ ਆਦਮੀ ਆਖੇ ਕੇ ਭਾਈ ਤੇਰੇ ਕਰਮ ਨਹੀ ਚੰਗੇ ਤਾ ਫਿਰ ਢਲੀ ਜੇਹੀ ਬੂਥੀ ਨਾਲ ਆਖਾ ਗੇ ਕੇ ਪਤਾ ਨਹੀ ਅਸੀਂ ਕੀ ਰੱਬ ਦੇ ਮਾਹ ਮਾਰੇ ਹਨ ਜੋ ਸਾਡੇ ਕਰਮ ਮਾੜੇ ਲਿਖ ਦਿਤੇ॥
ਗੁਰਮਤ ਅਨੁਸਾਰ ਕਰਮ ਦੇ ਦੋ ਪਖ ਹਨ॥ਪਹਲਾ ਸੁਕਰਮ ਤੇ ਦੂਜਾ ਵਿਕਰਮ 
ਆਉ ਸਮਝਣ ਲਈ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਦੇ ਜੀਵਨ ਝਲਕ ਵੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਾ॥ਗੁਰੂ ਅੰਗਦ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਸਰਨ ਆਉਣ ਤੂ ਪਹਲਾ ਭਾਈ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਦਾ ਕਰਮ ਪਾਖੰਡ ਵਾਦ ਨਾਲ ਘਿਰਿਆ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਵਿਕਰਮ ਸੀ॥ਜਦ ਗੁਰੂ ਅੰਗਦ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਸਰਨ ਵਿਚ ਆਇਆ ਤਾ ਕਰਮ ਸੁਕਰਮ ਵੱਲ ਮੁੜ ਪਿਆ ਅਜੇਹਾ ਹੋਇਆ ਕਿਵੇ?
ਆਮ ਧਾਰਨਾ ਬਣੀ ਭਾਈ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ੧੨ ਸਾਲ ਪਾਣੀ ਦੇ ਘੜੇ ਲਿਆਉਣ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਕੇ ਅਜੇਹਾ ਹੋਇਆ ਪਰ ਸੋਚਿਆ ਜਾਵੇ ਤਾ ਪਾਣੀ ਤਾ ਉਸ ਸਮੇ ਸਾਰੇ ਲੋਕੀ ਹੀ ਭਰ ਕੇ ਲਿਆਉਂਦੇ ਸਨ ਕਿਓਕੇ ਹਰ ਘਰ ਜਾ ਮੁਹਲੇ ਵਿਚ ਕੋਈ ਨਲਕੇ ਜਾ ਖੂਹ ਆਦਿਕ ਨਹੀ ਹੋਂਦੇ ਸਨ॥ਸੋ ਫਿਰ ਅਜੇਹਾ ਕੀ ਹੋਇਆ ਕੇ ਭਾਈ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਦਾ ਕਰਮ ਸੁਕਰਮ ਹੋਇਆ ਤੇ ਓਹ ਗੁਰੂ ਅਮਰ ਦਾਸ ਜੀ ਹੋ ਨਿਬੜੇ॥ਉਤਰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਏਵੈ ਦੇਂਦੀ ਹੈ..
ਤੈ ਪਢਿਅਉ ਇਕੁ ਮਨਿ ਧਰਿਅਉ ਇਕੁ ਕਰਿ ਇਕੁ ਪਛਾਣਿਓ ॥ ਨਯਣਿ ਬਯਣਿ ਮੁਹਿ ਇਕੁ ਇਕੁ ਦੁਹੁ ਠਾਂਇ ਨ ਜਾਣਿਓ ॥ਸੁਪਨਿ ਇਕੁ ਪਰਤਖਿ ਇਕੁ ਇਕਸ ਮਹਿ ਲੀਣਉ ॥ ਤੀਸ ਇਕੁ ਅਰੁ ਪੰਜਿ ਸਿਧੁ ਪੈਤੀਸ ਨ ਖੀਣਉ ॥ਇਕਹੁ ਜਿ ਲਾਖੁ ਲਖਹੁ ਅਲਖੁ ਹੈ ਇਕੁ ਇਕੁ ਕਰਿ ਵਰਨਿਅਉ ॥ ਗੁਰ ਅਮਰਦਾਸ ਜਾਲਪੁ ਭਣੈ ਤੂ ਇਕੁ ਲੋੜਹਿ ਇਕੁ ਮੰਨਿਅਉ ॥੩॥੧੨॥ {ਪੰਨਾ 1394}
ਜਦ ਤੱਕ ਕਰਮ ਇਕ ਸਾਹਿਬ ਅਧੀਨ ਨਹੀ ਹੋਂਦਾ ਸੁਕਰਮ ਬਣ ਹੀ ਨਹੀ ਸਕਦਾ ਹੈ॥
ਜਦ ਭਾਈ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਅਭਿਆਸ ਸਦਕਾ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਬਣੇ ਤਾ ਗੁਰਬਾਣੀ ਆਖ ਦਿਤਾ॥''ਸੋ ਟਿਕਾ ਸੋ ਬੈਹਣਾ ਸੋਈ ਦੀਬਾਣੁ ॥ ਪਿਯੂ ਦਾਦੇ ਜੇਵਿਹਾ ਪੋਤਾ ਪਰਵਾਣੁ ॥'''
ਸੋ ਪਦ ਅਭਿਆਸ ਆਪਣੇ ਵਿਚ ਕੰਮ ਹੈ ਜਾ ਆਖ ਲਵੋ ਕਰਮ ਹੈ ਜੋ ਮਨ ਚਿਤ ਇਕ ਕਰਕੇ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ॥ਗੁਰਬਾਣੀ ਏਵੈ ਪ੍ਰਮਾਣ ਦਿੰਦੀ ਹੈ..
--ਗਿਆਨੈ ਕਾਰਨ ਕਰਮ ਅਭਿਆਸੁ ॥ ਗਿਆਨੁ ਭਇਆ ਤਹ ਕਰਮਹ ਨਾਸੁ ॥--
ਕਰਮ ਨੂ ਗਿਆਨ ਅਭਿਆਸ ਨਾਲ ਸੁਕਰਮ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ॥ ਪਰ ਜਦ ਕਰਮ ਸੁਕਰਮ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾ ਪਹਲਾ ਕਰਮ ਦਾ ਹੀ ਨਾਸ ਹੋਂਦਾ ਹੈ॥ਜਿਵੇ ਫਲ ਕਾਰਣ ਫੁੱਲ ਖਿਲਦਾ ਹੈ ਤੇ ਜਿਉ ਹੀ ਫਲ ਲਗਦਾ ਹੈ ਫੁੱਲ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ(ਫਲ ਕਾਰਨ ਫੂਲੀ ਬਨਰਾਇ ॥ ਫਲੁ ਲਾਗਾ ਤਬ ਫੂਲੁ ਬਿਲਾਇ ॥))
ਇਥੇ ਕੀਤਾ ਕਰਮ ਗੁਰੂ ਦੀ ਨਦਰ/ਬਖਸ਼ ਲਗਦਾ ਹੈ...ਜਿਵੇ ਕਬੀਰ ਜੀ ਆਖਦੇ ਹਨ..
ਕਬੀਰ ਨਾ ਹਮ ਕੀਆ ਨ ਕਰਹਿਗੇ ਨਾ ਕਰਿ ਸਕੈ ਸਰੀਰੁ ॥ ਕਿਆ ਜਾਨਉ ਕਿਛੁ ਹਰਿ ਕੀਆ ਭਇਓ ਕਬੀਰੁ ਕਬੀਰੁ ॥੬੨॥
ਇਹ ਕਰਮ ਦੀ ਓਹ ਅਵਸਥਾ ਜਿਥੇ ਆਪਾ ਖਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ॥((ਕਬੀਰ ਤੂੰ ਤੂੰ ਕਰਤਾ ਤੂ ਹੂਆ ਮੁਝ ਮਹਿ ਰਹਾ ਨ ਹੂੰ))
ਸੇਖ ਫਰੀਦ ਜੀ ਨੇ ਤਾ ਖੁਲ ਕੇ ਆਖ ਦਿਤਾ॥((ਫਰੀਦਾ ਜਿਨ੍ਹ੍ਹੀ ਕੰਮੀ ਨਾਹਿ ਗੁਣ ਤੇ ਕੰਮੜੇ ਵਿਸਾਰਿ ॥ ਮਤੁ ਸਰਮਿੰਦਾ ਥੀਵਹੀ ਸਾਂਈ ਦੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥੫੯॥))
ਸੋ ਕਰਮ ਸਾਡੇ ਕੰਮ ਹਨ ਜੋ ਅਸੀਂ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾ ਜਾ ਕੀਤੇ ਹਨ॥ਉਨਾ ਮੁਤਾਬਿਕ ਵਿਕਰਮ ਜਾ ਸੁਕਰਮ ਦਾ ਫਲ ਮਿਲਦਾ ਹੈ॥ਸਾਹਿਬ ਤਾ ਨਿਰਵੈਰ ਹੈ ਓਸ ਨੂ ਸਾਡੇ ਕਰਮਾ (ਕੰਮ) ਨਾਲ ਵੈਰ ਕਿਉ ਹੋਵੇਗਾ॥

Thursday, January 12, 2017

ਲੋਈ

ਜਦ ਵੀ ਕਬੀਰ ਜੀ ਦੇ ਕਿਸੇ ਸਬਦੁ ਵਿਚ ਪੱਦ ''ਲੋਈ'' ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਤਾ ਰੋਜ਼ੀ ਦੇ ਗੁਲਾਮ ਮਥਿਆ ਨੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਕਹਾਣੀਆ ਘੜ ਵੱਖ ਵੱਖ ਸਟੇਜਾਂ ਦਾ ਇਸਤਮਾਲ ਕਰ ਸੰਗਤਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾਇਆ ਹਨ॥
ਜਿਵੇ-ਕਹਤੁ ਕਬੀਰੁ ਸੁਨਹੁ ਰੇ ਲੋਈ ॥
ਅਬ ਤੁਮਰੀ ਪਰਤੀਤਿ ਨ ਹੋਈ ॥
ਪਰ ਜੇ ਅਸੀਂ ਸੂਝਵਾਨ ਸਿਖਿਆਰਥੀ ਬਣ '''ਗੁਰ ਕੀ ਬਾਣੀ ਗੁਰ ਤੇ ਜਾਤੀ ਜਿ ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਰੰਗੁ ਲਾਇ''
ਦਾ ਸਿਧਾਂਤ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਪਾਲ ਖੁਦ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦਾ ਸਹਿਜ ਅਧਿਐਨ ਕਰੀਏ ਤਾ ਸਹਜੇ ਇਹ ਇਹਨਾਂ ਪਾਏ ਗਏ ਭੁਲੇਖਿਆਂ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ॥
ਜਿਵੇ ਪੱਦ ''ਲੋਈ'' ਦੇ ਭਾਵ ਅਰਥ ਹਨ...
ਏਕੋ ਹੁਕਮੁ ਵਰਤੈ ਸਭ ਲੋਈ ॥
ਏਕਸੁ ਤੇ ਸਭ ਓਪਤਿ ਹੋਈ ॥੭॥
ਸੰਸਾਰ ,ਸਿਰਠੀ, ਦੁਨੀਆ ਆਦਿਕ ਨਾਂਹ ਕੇ ਕਬੀਰ ਜੀ ਦੀ ਸੁਪਤਨੀ ਲੋਈ॥
ਧੰਨਵਾਦ