ਮਨਮਤੋ ਨੇ ਗੁਰਮਤੋ ਨੂੰ ਸਵਾਲ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਪੁੱਛਿਆ ਕੇ ਭੈਣੇ ਗੁਰਮਤਿ ਵਿਚ ਕਿਸ ਪੱਖ ਨੂੰ ਤਰਜੀਵ ਦਿੱਤੀ ਗਈ॥ਕੀ ਗੁਰਮਤਿ ਕਿਸੇ ਜਾਤੀ ਰੰਗ ਰੂਪ ਆਦਿ ਨੂੰ ਤਰਜੀਵ ਦਿੰਦੀ ਹੈ॥
ਗੁਰਮਤੋ ਜਵਾਬ ਵਿਚ ਬੋਲੀ ਭੈਣੇ ਗੁਰਮਤਿ ਦਾ ਇਸਟ....
>>>ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖ ਨ ਰੰਗੁ ਕਿਛੁ ਤ੍ਰਿਹੁ ਗੁਣ ਤੇ ਪ੍ਰਭ ਭਿੰਨ<<<
ਫਿਰ ਇਹ ਤਾ ਸਰਲ ਜਿਹੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕੇ ਰੂਪ ਰੰਗ ਵੇਸ ਆਦਿਕ ਨੂੰ ਪਹਿਲ ਦੇ ਅਧਾਰ ਉਤੇ ਕੋਈ ਤਰਜੀਵ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਹਿਬ ਇਹਨਾਂ ਪੱਖ ਤੂੰ ਉਪਰ ਉੱਠ ਕੇ ਮਿਲਦਾ ਹੈ॥
ਹੁਣ ਮਨਮਤੋ ਸਵਾਲ ਇਹ ਹੈ ਕੇ ਉਹ ਕਿਹੜਾ ਪੱਖ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਤਰਜੀਵ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਪ੍ਰਮਾਥਿਕਤਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ॥
ਉਹ ''ਕਰਮੀ ਆਪੋ ਆਪਣੀ'' ਜਿਸ ਵਿਚ ਸੁਧਾਰ ਕਰ ਸਾਹਿਬ ਨਾਲ ਮਿਲਾਪ ਪਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ॥ਗੁਰਬਾਣੀ ਆਖਦੀ ਹੈ...
ਵਣਜੁ ਕਰਹੁ ਵਣਜਾਰਿਹੋ ਵਖਰੁ ਲੇਹੁ ਸਮਾਲਿ ॥
ਤੈਸੀ ਵਸਤੁ ਵਿਸਾਹੀਐ ਜੈਸੀ ਨਿਬਹੈ ਨਾਲਿ ॥
ਅਗੈ ਸਾਹੁ ਸੁਜਾਣੁ ਹੈ ਲੈਸੀ ਵਸਤੁ ਸਮਾਲਿ ॥੧॥
ਗੁਰਮਤਿ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਕਰਮ ਵਿਚਲੀ ਵਣਜ ਨੂੰ ਦੇਖ ਨਤੀਜਾ ਕੱਢਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ॥ਕੇ ਵਣਜਾਰਾ ਜੀਵ ਕਿਹੜੀ ਵਣਜ ਦਾ ਵਾਪਾਰੀ ਹੈ, ਕੀ ਇਹ ਸਾਥ ਨਿਭਣ ਵਾਲੇ ਸੱਚ ਦੀ ਵਣਜ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਾ ਫਿਰ ਕੂੜ ਦਾ ਭਾਰ ਟੋਹ ਰਿਹਾ ਹੈ॥
ਵਣਜਾਰੇ ਜੀਵ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸਪਸ਼ਟ ਉਪਦੇਸ਼ ਹੈ...
ਭਾਈ ਰੇ ਰਾਮੁ ਕਹਹੁ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥
ਹਰਿ ਜਸੁ ਵਖਰੁ ਲੈ ਚਲਹੁ ਸਹੁ ਦੇਖੈ ਪਤੀਆਇ ॥੧॥
ਭਾਈ ਰਾਮੁ ਨਾਮੁ ਦਾ ਵਾਪਾਰੀ ਬਣ, ਜਦ ਤੇਰੀ ਰਾਮੁ ਨਾਮੁ ਦੀ ਵਣਜ ਸਾਹਿਬ ਦੇਖੇਗਾ ਤਾ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਤਸੱਲੀ ਹੋਵੇਗੀ॥
ਪਰ ਜੇ ਵਣਜ ਖੋਟ ਦੀ ਹੈ ਫਿਰ ਭਾਵੇ ਨਤੀਜਾ ਬਹੁਤ ਸਾਫ ਸਾਫ ਹੈ..
ਖੋਟੇ ਪੋਤੈ ਨਾ ਪਵਹਿ ਤਿਨ ਹਰਿ ਗੁਰ ਦਰਸੁ ਨ ਹੋਇ ॥
ਖੋਟੇ ਜਾਤਿ ਨ ਪਤਿ ਹੈ ਖੋਟਿ ਨ ਸੀਝਸਿ ਕੋਇ ॥
ਖੋਟੇ ਖੋਟੁ ਕਮਾਵਣਾ ਆਇ ਗਇਆ ਪਤਿ ਖੋਇ ॥੩॥
ਖੋਟੇ ਦੇ ਪੱਲੇ ਖੋਟ ਹੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਭਾਵੇ ਉਹ ਰੰਗ ਰੂਪ ਆਦਿਕ ਕਰਕੇ ਕੋਈ ਵੀ ਦਵਾ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੋਵੇ॥
ਸੋ ਭੈਣੇ ਮਨਮਤੋ ਗੁਰਮਤਿ ਕਰਮ ਦੀ ਵਣਜ ਵੇਖਦੀ ਹੈ, ਵਣਜ ਨੂੰ ਤਰਜੀਵ ਦਿੰਦੀ ਹੈ॥
ਮਨਮਤੋ ਅਸੀਂ ਬਾਣੀ ਸੁਖਮਨੀ ਵਿਚ ਵੀ ਪੜ੍ਹਦੇ ਵਿਚਾਰਦੇ ਹਾਂ ਕੇ,...
ਜਿਸੁ ਵਖਰ ਕਉ ਲੈਨਿ ਤੂ ਆਇਆ ॥ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਸੰਤਨ ਘਰਿ ਪਾਇਆ ॥
ਤਜਿ ਅਭਿਮਾਨੁ ਲੇਹੁ ਮਨ ਮੋਲਿ ॥ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਹਿਰਦੇ ਮਹਿ ਤੋਲਿ ॥
ਲਾਦਿ ਖੇਪ ਸੰਤਹ ਸੰਗਿ ਚਾਲੁ ॥ ਅਵਰ ਤਿਆਗਿ ਬਿਖਿਆ ਜੰਜਾਲ ॥
ਧੰਨਿ ਧੰਨਿ ਕਹੈ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥ ਮੁਖ ਊਜਲ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਸੋਇ ॥
ਇਹੁ ਵਾਪਾਰੁ ਵਿਰਲਾ ਵਾਪਾਰੈ ॥ ਨਾਨਕ ਤਾ ਕੈ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੈ ॥
ਧੰਨਵਾਦ
No comments:
Post a Comment