ਪਸੂ ਮਾਣਸ ਚੰਮਿ ਪਲੇਟੇ ਅੰਦਰਹੁ ਕਾਲਿਆ

ਪਬਰ ਤੂੰ ਹਰੀਆਵਲਾ ਕਵਲਾ ਕੰਚਨ ਵੰਨਿ ॥
ਵਾਹ ਸਰੋਵਰਾਂ ਤੇਰੇ ਤਾਜੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਤਾਜਗੀ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਆਏ ਖਿੜਾਵ ਵਰਗੀ ਹੈ ਤੇਰੇ ਕੰਡਿਆਂ ਉਤੇ ਉਗੇ ਸੁਨਹਿਰੀ ਫੁੱਲ ਤੇਰੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਵਿਚ ਚਾਰ ਚੰਨ ਲਾਉਂਦੇ ਹਨ॥
ਕੈ ਦੋਖੜੈ ਸੜਿਓਹਿ ਕਾਲੀ ਹੋਈਆ ਦੇਹੁਰੀ ਨਾਨਕ ਮੈ ਤਨਿ ਭੰਗੁ ॥ 
ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਉਸੇ ਸਰੋਵਰ ਵਿਚ ਆਏ ਬਦਲਾਵ ਨੂੰ ਦੇਖ ਪੁੱਛਦੇ ਹਨ ਕੇ ਅੱਜ ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ਨਾਂਹ ਤੇਰੇ ਵਿਚ ਨਿਰਮਲਤਾ ਰਹੀ ਤੇ ਨਾਂਹ ਹੀ ਸੁੰਦਰਤਾ, ਕੀ ਵਾਪਰਿਆ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਕੇ ਤੇਰਾ ਰੂਪ ਕਰੂਪ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ॥ਤੇਰੀ ਇਸ ਆਕਾਰ ਰੂਪੀ ਦੇਹੀ ਨੇ ਕਿਹੜੀ ਜੀਵਨ ਦੀ ਮਰਿਯਾਦਾ ਭੰਗ ਕੀਤੀ ਹੈ॥
ਜਾਣਾ ਪਾਣੀ ਨਾ ਲਹਾਂ ਜੈ ਸੇਤੀ ਮੇਰਾ ਸੰਗੁ ॥
ਜਿਤੁ ਡਿਠੈ ਤਨੁ ਪਰਫੁੜੈ ਚੜੈ ਚਵਗਣਿ ਵੰਨੁ ॥੩੦॥
ਜਵਾਬ ਆਇਆ ਕੇ ਮੇਰੀ ਤਾਜਗੀ ਨਿਰਮਲਤਾ ਦੇ ਸਰੋਤ ਪਾਣੀ ਨਾਲੋਂ ਸੰਗ ਟੁੱਟ ਗਿਆ,ਜਿਸਦੇ ਕਾਰਣ ਅੱਜ ਮੈ ਕਰੂਪ ਹੋ ਛਪੜੀ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਗਈਆਂ ਹਾਂ॥
ਇਹ ਪਾਣੀ ਹੀ ਸੀ ਜਿਸ ਦੇ ਕਾਰਣ ਮੈ ਖੇੜੇ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਜੋ ਅੱਜ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਖੁਸ ਗਿਆ ਹੈ॥
ਬਸ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਿੱਖ ਦਾ ਜੀਵਨ ਹੈ ਜਦ ਤੱਕ ਗੁਰੂ ਦੇ ਉਪਦੇਸ਼ ਦੇ ਦਾਇਰੇ ਵਿਚ ਹੈ ਇਹ ਚੜਦੀਕਲਾ ਵਿਚ ਹੋਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਜਿਉ ਹੀ ਸਿੱਖ ਗੁਰੂ ਤੂੰ ਬੇਮੁਖ ਹੋਂਦਾ ਹੈ ਅਵਗੁਣਾਂ ਦਾ ਬਦਬੂ ਦਾਰ ਘਰ ਬਣਕੇ ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਆਖਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ॥
ਮਨਮੁਖ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਕੂੜਿਆਰ ਫਿਰਹਿ ਬੇਤਾਲਿਆ ॥
ਪਸੂ ਮਾਣਸ ਚੰਮਿ ਪਲੇਟੇ ਅੰਦਰਹੁ ਕਾਲਿਆ ॥
ਧੰਨਵਾਦ