ਨਾਲਿ ਕਿਰਾੜਾ ਦੋਸਤੀ

ਨਾਲਿ ਕਿਰਾੜਾ ਦੋਸਤੀ ਕੂੜੈ ਕੂੜੀ ਪਾਇ ॥
ਮਰਣੁ ਨ ਜਾਪੈ ਮੂਲਿਆ ਆਵੈ ਕਿਤੈ ਥਾਇ ॥੨੧॥
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪਦਾਰਥੀ ਲਾਲਚ ਭਰਿਆ ਪਾਇਆ ਹੋਵੇ ਤੇ ਪਲ ਪਲ ਮੈ ਮੇਰੀ ਦੇ ਉਛਾਲੇ ਮਾਰਦਾ ਹੋਵੇ, ਅਜੇਹੀ ਵਿਰਤੀ ਦੇ ਮਾਲਿਕ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਯਾਰਾਨਾ ਪਾ ਪੱਲੇ ਕੂੜ ਹੀ ਪੈਂਦਾ ਹੈ॥ਭਾਵ ਅਜੇਹੀ ਵਿਰਤੀ ਦੀ ਦੋਸਤੀ ਦੀ ਗੰਢ ਵੀ ਲਾਲਚ ਦੇ ਉਤੇ ਖੜੀ ਹੋਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਲਾਲਚ ਪੁਗਨ ਉਤੇ ਪਿੱਠ ਦਿਖਾ ਜਾਂਦੀ ਹੈ॥
ਸੋ ਭਾਈ ਇਹ ਗੱਲ ਤੇ ਯਕੀਨ ਕਰ ਕਿਰਾੜਾ ਦੀ ਦੋਸਤ ਐਵੇ ਦੀ ਹੈ ਜਿਵੇ ਮਉਤ ਕਦੋ ਤੇ ਕਿਥੇ ਆ ਗਲਵਕੜੀ ਪਾ ਲਵੇ, ਇਸ ਬਾਰੇ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਅੰਦਾਜਾ ਨਹੀਂ ਲਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ॥
ਤਿਵੈ ਹੀ ਕਿਰਾੜਾ ਦਾ ਲਾਲਚ ਵੀ ਕਿਥੇ ਰੰਗ ਵਿਖਾ ਜਾਵੇ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਆਖ ਸਕਦਾ॥
ਆਸਾ ਕੀ ਵਾਰ ਵਿਚ ਮਹਲਾ 2 ਨੇ ਦੋ ਸਲੋਕ ਬਹੁਤ ਰਲਦੇ ਮਿਲਦੇ ਵਿਸ਼ੇ ਉਤੇ ਕਹੇ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋ ਇਕ ਨਾਲ ਸਾਂਝ ਪਾਉਣੀ ਬਣਦੀ ਹੈ॥
ਮਹਲਾ ੨ ॥ ਨਾਲਿ ਇਆਣੇ ਦੋਸਤੀ ਵਡਾਰੂ ਸਿਉ ਨੇਹੁ ॥
ਪਾਣੀ ਅੰਦਰਿ ਲੀਕ ਜਿਉ ਤਿਸ ਦਾ ਥਾਉ ਨ ਥੇਹੁ ॥੪॥
ਮਹਲਾ ੨ ਆਖ ਰਹੇ ਹਨ ਦੇਖ ਜੀਵ ਨਾਹ ਤਾ ਕਿਸੇ ਗੁਰਮਤ ਵਿਹੂਣੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰੀਤ ਪਾ ਤੇ ਨਾਹ ਹੀ ਕਿਸੇ ਮਤ ਵੱਲੋ ਹੰਕਾਰੇ ਨਾਲ ਪ੍ਰੀਤ ਕਰ,ਕਿਓਕੇ ਇਹਨਾ ਨਾਲ ਪਾਈ ਪ੍ਰੀਤ ਏਵੈ ਹੈ ਜਿਉ ਕਿਸੇ ਡੰਡੇ ਨਾਲ ਵਹੰਦੇ ਪਾਣੀ ਉਤੇ ਲੀਕ ਖਿਚ ਜਾਵੇ ਜਿਸਦਾ ਨਾਹ ਤਾ ਅਧਾਰ ਸਥਿਰ(ਵਹਾਉ ਕਰਕੇ ਸਤਾ) ਹੋਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਨਾਹ ਹੀ ਸਥਿਰ ਨਿਸ਼ਾਨ ਦਿਸਦਾ ਹੈ॥
ਸੋ ਭਾਈ ਗੁਰ ਉਪਦੇਸ਼ ਤੇ ਪਹਿਰਾ ਦੇ..
ਉਲਟੀ ਰੇ ਮਨ ਉਲਟੀ ਰੇ ॥ ਸਾਕਤ ਸਿਉ ਕਰਿ ਉਲਟੀ ਰੇ ॥
ਝੂਠੈ ਕੀ ਰੇ ਝੂਠੁ ਪਰੀਤਿ ਛੁਟਕੀ ਰੇ ਮਨ ਛੁਟਕੀ ਰੇ ਸਾਕਤ ਸੰਗਿ ਨ ਛੁਟਕੀ ਰੇ॥
ਧੰਨਵਾਦ