ਹਲੁ ਜੋਤੈ ਉਦਮੁ ਕਰੇ ਮੇਰਾ ਪੁਤੁ ਧੀ ਖਾਇ ॥

ਜਦ ਬਾਬਾ ਉਦਾਸੀਆ ਕਰ ਵਾਪਿਸ ਮੁੜਿਆ ਤਾ ਕਿੱਤੇ ਵਜੋਂ ਕਿਸਾਨੀ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ॥ਰਤਾ ਕੋ ਗੌਰ ਨਾਲ ਸੋਚੀਏ ਤਾ ਇਕ ਗੱਲ ਸਾਹਮਣੇ ਉਭਰਕੇ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਕੇ ਕਿਸਾਨੀ ਤੇ ਭਗਤੀ ਮਾਰਗ ਵਿਚ ਗੂੜੀ ਸਾਂਝ ਹੋਂਦੀ ਹੈ॥
੧.ਉਦਮ 
੨.ਭਰੋਸਾ 
੩.ਸੁ-ਕ੍ਰਿਤ
੪.ਨਿਰਮਲ ਭਉ
੫.ਨਿਰਾਸ਼ਾ ਤੂੰ ਉਪਰਾਮ
(a )ਕਿਸਾਨੀ ਕਦੇ ਵੀ ਉਮੀਦ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਹੋਂਦੀ ਭਾਵ ਖੁਦ ਉਦਮ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ॥
ਕਿਰਸਾਣੀ ਕਿਰਸਾਣੁ ਕਰੇ ਲੋਚੈ ਜੀਉ ਲਾਇ ॥ 
ਹਲੁ ਜੋਤੈ ਉਦਮੁ ਕਰੇ ਮੇਰਾ ਪੁਤੁ ਧੀ ਖਾਇ ॥
(b) ਕਿਸਾਨ ਨੂੰ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਦਿੱਤੀ ਜਮੀਨ ਉਤੇ ਇੰਨਾ ਭਰੋਸਾ ਹੋਂਦਾ ਹੈ ਕੇ ਜੋ ਬੀਜ ਖਰੀਦ ਕੇ ਲਿਆਉਂਦਾ ਹੈ ਖੁਲੇ ਆਮ ਸਾਰੇ ਖੇਤ ਵਿਚ ਖਿਲਾਰ ਦਿੰਦਾ॥
(c)ਕਿਸਾਨ ਜਿੰਨੀ ਵੀ ਮੁਸ਼ੱਕਤ ਖੇਤ ਵਿਚ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸੁ-ਕ੍ਰਿਤ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਹੋਂਦੀ ਹੈ॥ਵਿਕਰਮ ਤੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਹੋਂਦੀ ਹੈ॥
(d)ਆਖਰੀ ਪਲਾਂ ਤੱਕ ਇਕ ਨਿਰਮਲ ਭੈ ਕਿਸਾਨ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਬਣਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕੇ ਫੈਸਲਾ ਘਰ ਆ ਜਾਵੇ॥
((ਅਜਹੁ ਸੁ ਨਾਉ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਮਹਿ ਕਿਆ ਜਾਨਉ ਕਿਆ ਹੋਇ ))
(e)ਜੇ ਕਿਸੇ ਕਾਰਣ ਫ਼ਸਲ ਖ਼ਰਾਬ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾ ਕਿਸਾਨ ਕਦੇ ਵੀ ਖੇਤੀ ਕਰਨੀ ਨਹੀਂ ਛੱਡਦਾ ਸਗੋਂ ਉਸੇ ਭਰੋਸੇ ਨਾਲ ਦੁਬਾਰਾ ਉੱਠ ਖੜਾ ਹੋਂਦਾ ਹੈ॥
ਬਸ ਇਹ ਹੀ ਰਾਹ ਸਾਹਿਬ ਨਾਲ ਮਿਲਾਪ ਦੀ ਬੰਦਗੀ ਦਾ ਹੈ॥ਇਸਲਈ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿਚ ਅਨੇਕਾਂ ਠਾਇ ਕਿਸਾਨ ਦਾ ਜਿਕਰ ਆਇਆ ਹੈ॥
੧.ਅਮਲੁ ਕਰਿ ਧਰਤੀ ਬੀਜੁ ਸਬਦੋ ਕਰਿ ਸਚ ਕੀ ਆਬ ਨਿਤ ਦੇਹਿ ਪਾਣੀ ॥ 
ਹੋਇ ਕਿਰਸਾਣੁ ਈਮਾਨੁ ਜੰਮਾਇ ਲੈ ਭਿਸਤੁ ਦੋਜਕੁ ਮੂੜੇ ਏਵ ਜਾਣੀ ॥
੨.ਮਨੁ ਹਾਲੀ ਕਿਰਸਾਣੀ ਕਰਣੀ ਸਰਮੁ ਪਾਣੀ ਤਨੁ ਖੇਤੁ ॥
ਨਾਮੁ ਬੀਜੁ ਸੰਤੋਖੁ ਸੁਹਾਗਾ ਰਖੁ ਗਰੀਬੀ ਵੇਸੁ ॥ ਭਾਉ ਕਰਮ ਕਰਿ ਜੰਮਸੀ ਸੇ ਘਰ ਭਾਗਠ ਦੇਖੁ ॥੧॥
ਧੰਨਵਾਦ