ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਵਸਨੀਕ ਸਰ Margaret bourke-white ਆਪਣੇ '''life magazine ''''ਵਿਚ ਅਗਸਤ 1947 ਤੂ ਬਾਅਦ ਸਤੰਬਰ ਮਹਨੇ ਵਿਚ ਮੁਜਫਰਾਬਾਦ (ਪਾਕਿਸਤਾਨ) ਦੇ ਇਲਾਕੇ ਦੇ ਬਣੇ ਪਹਲੇ ਕਾਲਜ ਦੀ ਇਕ ਘਟਨਾ ਦਾ ਜਿਕਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਇਹ ਕਾਲਜ 'ਸਿਖ ਕਾਲਜ' ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਜੋ ਸਿਰਫ ਲੜਕੀਆ ਦਾ ਕਾਲਜ ਸੀ॥ਕੇਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕੇ ਇਸ ਪਾਸੇ ਸਿਖਾ ਦੇ 150 ਦੇ ਕਰੀਬ ਪਿੰਡ ਸਨ ਜੋ ਜਮੂ ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਦੀ ਰਿਆਸਤ ਨਾਲ ਜੁੜ ਦੇ ਸਨ ((ਜੋ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਨਲੂਆ ਨੇ ਦਰਿਆ ਖੈਬਰ ਫਤਿਹ ਕਰਨ ਤੂੰ ਬਾਅਦ ਵਾਸੀਏ ਸਨ)) 1947 ਦੀ ਵੰਡ ਵੇਲੇ ਨਾਹ ਤਾ ਇਹ ਇਲਾਕਾ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸੀ ਤੇ ਨਾਹ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦਾ॥ਸੋ ਦੋਵੇ ਮੁਲਕਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਇਲਾਕਿਆ ਨਾਲ ਲਗਦੇ ਇਲਾਕਿਆ ਵਿਚ ਮਾਰੋ ਮਾਰੀ ਸੁਰੂ ਕਰ ਦਿਤੀ॥ਬਾਲਤਕਾਰ ਤਾ ਆਮ ਗੱਲ ਬਣ ਗਈ॥ਤਦ ਇਹਨਾ ਲੋਕਾ ਨੇ ਸਿਖ ਕਾਲਜ ਤੇ ਮਾੜੀ ਨੀਤ ਨਾਲ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਪਰ ਕਾਲਜ ਵਿਚ ਮਜੂਦ 250 ਤੂ ਉਪਰ ਸਿਖ ਲੜਕੀਆ ਨੇ ਜੇਹਲਮ ਦਰਿਆ ਵਿਚ ਛਾਲ ਮਾਰਨਾ ਪਸੰਦ ਕੀਤਾ ਇਹਨਾ ਹਲਕਾਏ ਲੋਕਾ ਦੀਆ ਬੋਟੀਆ ਬਣਨ ਨਾਲੋ॥ਸ਼ਾਇਦ ਅਜੇਹੀ ਵਾਰਤਾ ਦੁਨੀਆ ਵਿਚ ਕੀਤੀ ਵਾਪਰੀ ਹੋਵੇ॥ਇਹਨਾਂ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿਚ ਹੋਏ ਕਤਲੇਆਮ ਵਿਚ ਲਗਭਗ 12000 ਤੂ ਉਪਰ ਸਿਖ ਮਰੇ(ਸਰਕਾਰੀ ਅੰਕੜਾ 4000 ਦਾ ਹੈ )ਪਰ ਦੁਖ ਹੋਂਦਾ ਹੈ ਕੇਵਲ ਡਾਕਟਰ ਉਦੋਕੇ ਜੀ ਨੂ ਛਡ ਕਿਸੇ ਸਿਖ ਵਿਦਵਾਨ ਨੇ ਅਜੇਹੀ ਖੋਜ ਨਹੀ ਕੀਤੀ॥ਅੱਜ ਦੇ ਸਮੇ ਇੰਨਾ 150 ਪਿੰਡ ਵਿੱਚੋ ਕੋਈ ਵੀ ਪਿੰਡ ਨਹੀਂ ਬਚਿਆ॥ਉਸ ਸਮੇ ਕਸ਼ਮੀਰ ਦੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਜਿਆਦਾ ਬੋਲੀ ਜਾਨ ਵਾਲੀ ਬੋਲੀ ਪੰਜਾਬੀ ਸੀ॥
No comments:
Post a Comment