Sunday, September 25, 2016

ਸਾਹੁਰੈ ਪੇਈਐ ਕੰਤ ਕੀ ਕੰਤੁ ਅਗੰਮੁ ਅਥਾਹੁ ॥

ਸਾਹੁਰੈ ਪੇਈਐ ਕੰਤ ਕੀ ਕੰਤੁ ਅਗੰਮੁ ਅਥਾਹੁ ॥ 
ਨਾਨਕ ਸੋ ਸੋਹਾਗਣੀ ਜੁ ਭਾਵੈ ਬੇਪਰਵਾਹ ॥੩੨॥
ਸੇਖ ਸਾਬ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਸਲੋਕ ਦੀ ਵਿਚਾਰ ਨੂ ਅਗੇ ਤੋਰਦਾ ਹੋਇਆ ਇਹ ਸਲੋਕ ਮਹਲਾ ੧ ਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿਚ ਗੁਰੂ ਜੀ ਆਖ ਰਹੇ ਹਨ ਸਾਹੁਰੇ ਤੇ ਪੇਈਐ ਦੋਵੇ ਥਾਈ ਕੰਤ ਕਰਤਾਰ ਵਰਤਦਾ ਹੈ ਕਿਓਕੇ ਕੰਤ ਕਰਤਾਰ '''ਆਦਿ ਅਨੀਲੁ ਅਨਾਦਿ ਅਨਾਹਤਿ ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਏਕੋ ਵੇਸੁ'''ਹੈ ਭਾਵ ਉਸਦੀ ਪਹੁਚ ਉਥੇ ਤੱਕ ਹੈ ਜਿਥੇ ਕੋਈ ਦੂਜਾ ਪਹੁਚ ਨਹੀ ਸਕਦਾ ਉਸਦੀ ਵਿਚਾਰਿਕ ਗਹਰਾਈ ਅਸੀਮ ਹੈ॥
ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਅਗੰਮੁ ਹੈ ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਹਰਿ ਉਰਿ ਧਾਰਿਆ ॥ 
ਸਤਿਗੁਰੂ ਨੋ ਅਪੜਿ ਕੋਇ ਨ ਸਕਈ ਜਿਸੁ ਵਲਿ ਸਿਰਜਣਹਾਰਿਆ ॥
ਸਲੋਕ ਨੂ ਅਗੇ ਤੋਰਦੇ ਹੋਏ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਜੀ ਸੰਬੋਧਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਸਲ ਮੈਨਿਆ ਵਿਚ ਸੋਹਾਗਣ ਓਹ ਹੋਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਅਗੰਮ ਅਥਾਹ ਬੇ-ਪਰਵਾਹ ਸਾਹਿਬ ਨੂ ਭਾ ਜਾਵੇ॥
ਇਸੇ ਗੱਲ ਨੂ ਮਹਲਾ ੩ ਨੂ ਏਵੈ ਖੋਲਕੇ ਆਖਦੇ ਹਨ..'' ਸੂਹਬ ਤਾ ਸੋਹਾਗਣੀ ਜਾ ਮੰਨਿ ਲੈਹਿ ਸਚੁ ਨਾਉ ॥ ਸਤਿਗੁਰੁ ਅਪਣਾ ਮਨਾਇ ਲੈ ਰੂਪੁ ਚੜੀ ਤਾ ਅਗਲਾ ਦੂਜਾ ਨਾਹੀ ਥਾਉ ॥ ਐਸਾ ਸੀਗਾਰੁ ਬਣਾਇ ਤੂ ਮੈਲਾ ਕਦੇ ਨ ਹੋਵਈ ਅਹਿਨਿਸਿ ਲਾਗੈ ਭਾਉ ॥ ਨਾਨਕ ਸੋਹਾਗਣਿ ਕਾ ਕਿਆ ਚਿਹਨੁ ਹੈ ''ਅੰਦਰਿ ਸਚੁ'' ..ਮੁਖੁ ਉਜਲਾ.. ਖਸਮੈ ਮਾਹਿ ਸਮਾਇ॥

No comments:

Post a Comment