Sunday, September 25, 2016

ਦੇਖੁ ਫਰੀਦਾ ਜਿ ਥੀਆ ਸਕਰ ਹੋਈ ਵਿਸੁ ॥

ਦੇਖੁ ਫਰੀਦਾ ਜਿ ਥੀਆ ਸਕਰ ਹੋਈ ਵਿਸੁ ॥
ਸਾਂਈ ਬਾਝਹੁ ਆਪਣੇ ਵੇਦਣ ਕਹੀਐ ਕਿਸੁ ॥੧੦॥
ਸੇਖ ਸਾਬ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਸਲੋਕ ਵਿਚ ''' ਜੁ ਥੀਆ ਦਾੜੀ ਹੋਈ ਭੂਰ'' ਦੀ ਵਿਚਾਰ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਜੋ ਤਨ ਉਤੇ ਆਏ ਬਦਲਾਵ ਨੂ ਹਲੂਣੇ ਦਾ ਰੂਪ ਦਿੱਤਾ ਉਸੇ ਵਿਚਾਰ ਨੂ ਇਸ ਸਲੋਕ ਵਿਚ ਅਗੇ ਤੋਰਦੇ ਹੋਏ ਸੇਖ ਸਾਬ ਆਖ ਰਹੇ ਹਨ ਕੇ ਦੇਖ ਜੋ ਕਦੇ ਤੇਰੇ ਲਈ ਸਕਰ ਵਾਂਗ ਮਿਠਾ ਸੀ ਹੁਣ ਓਹ ਹੀ ਵਿਸ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ ਭਾਵ ਜਿਸ ਸਰੀਰ ਉਤੇ ਤੂ ਮਾਨ ਕਰਦਾ ਸੀ ਅੱਜ ਓਹ ਹੀ ਸਰੀਰ ਤੇਰੀ ਲਾਚਾਰੀ ਦਾ ਮੁਖ ਕਾਰਣ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ॥
ਕਬੀਰ ਸਾਬ ਵੀ ਆਖਦੇ ਹਨ..'
ਚਰਨ ਸੀਸੁ ਕਰ ਕੰਪਨ ਲਾਗੇ ਨੈਨੀ ਨੀਰੁ ਅਸਾਰ ਬਹੈ ॥
ਜਿਹਵਾ ਬਚਨੁ ਸੁਧੁ ਨਹੀ ਨਿਕਸੈ ਤਬ ਰੇ ਧਰਮ ਕੀ ਆਸ ਕਰੈ ॥
ਇਹ ਓਹ ਹੀ ਸਰੀਰ ਹੈ ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਮਹਲਾ ੫ ਨੇ ਆਖਿਆ '''ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਦੂਜੈ ਪਹਰੈ ਪ੍ਰਾਣੀ ਭਰਿ ਜੋਬਨੁ ਲਹਰੀ ਦੇਇ ''
ਤੇ ਅੱਜ ਓਹ ਹੀ ਜੋਬਨ ਸਮਾ ਬੀਤਣ ਨਾਲ ਸਾਂਤ ਹੋਏ ਪਾਣੀ ਵਾਂਗ ਠਹਿਰ ਗਿਆ ਹੈ॥
ਵਿਚਾਰ ਨੂ ਅਗੇ ਤੋਰਦੇ ਸੇਖ ਸਾਬ ਆਖਦੇ ਹਨ ਹੁਣ ਇਹ ਦੁਖੜਾ ਸਾਹਿਬ ਤੂ ਬਿਨਾ ਕਿਸ ਅਗੇ ਫੋਲਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ॥
ਹੁਣ ਤਾ ਇਕ ਸਾਹਿਬ ਹੀ ਜੋ ਇਸ ਅਵਸਥਾ ਵਿਚ ਵੀ ਆਪਣੀ ਨਦਰ ਸਦਕਾ ਬਖਸ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿਓਕੇ ਸਾਹਿਬ ਸੁਜਾਨ ਹੈ॥(ਰੋਗੁ ਦਾਰੂ ਦੋਵੈ ਬੁਝੈ ਤਾ ਵੈਦੁ ਸੁਜਾਣੁ)ਸਾਹਿਬ ਰੋਗ ਵੀ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਤੇ ਰੋਗ ਦਾ ਇਲਾਜ਼ ਵੀ ਜਾਣਦਾ ਹੈ॥

No comments:

Post a Comment