Sunday, September 25, 2016

ਫਰੀਦਾ ਖਾਕੁ ਨ ਨਿੰਦੀਐ ਖਾਕੂ ਜੇਡੁ ਨ ਕੋਇ ॥

ਫਰੀਦਾ ਖਾਕੁ ਨ ਨਿੰਦੀਐ ਖਾਕੂ ਜੇਡੁ ਨ ਕੋਇ ॥
ਜੀਵਦਿਆ ਪੈਰਾ ਤਲੈ ਮੁਇਆ ਉਪਰਿ ਹੋਇ ॥੧੭॥
ਸੇਖ ਸਾਬ ''ਥੀਉ ਪਵਾਹੀ ਦਭੁ''ਦੀ ਵਿਚਾਰ ਨੂ ਅਗੇ ਤੋਰਦੇ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕੇ ਮਿੱਟੀ ਨੂ ਨਾਹ ਨਿੰਦ ਇਸ ਮਿੱਟੀ ਵਰਗਾ ਕੋਈ ਨਹੀ ਹੋਂਦਾ, ਧਿਆਨ ਦੇ ਜਿਉਂਦੇ ਜੀ ਇਹ ਤੇਰੇ ਪੈਰਾ ਥਲੇ ਅਧਾਰ ਬਣਦੀ ਹੈ ਤੇ ਮਰਨ ਤੂ ਬਾਅਦ ਤੇਰੀ ਦੇਹ ਨੂ ਢਕਦੀ ਹੈ॥
ਇਹ ਤਾ ਅਖਰੀ ਅਰਥ ਹਨ ਪਰ ਜੇ ਹੁਣ ਥੋੜੀ ਜੇਹੀ ਪੜਚੋਲ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸਿਸ ਕਰੀਏ ਤਾ ਕੇ ਪਤਾ ਲਗੇ ਆਖਰ ਕਾਰ ਸੇਖ ਸਾਬ ਕਿਸ ਮਿੱਟੀ (ਖਾਕ)ਦੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ॥
ਜੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣਾ ਧਿਆਨ ਬਾਰਹ ਮਾਹਾ ਵਿਚ ਭਾਦੁਇ ਮਹਨੇ ਵੱਲ ਖੜੀਏ ਤਾ ਇਕ ਪੰਗਤੀ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ..''ਜੇਹਾ ਬੀਜੈ ਸੋ ਲੁਣੈ '''ਕਰਮਾ'' ਸੰਦੜਾ ਖੇਤੁ॥134
ਹੁਣ ਮਾਝ ਰਾਗ ਦੀ ਇਕ ਪਉੜੀ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਮਾਰਦੇ ਹਾ...''ਆਪੇ ਕੁਦਰਤਿ ਸਾਜਿ ਕੈ ਆਪੇ ਕਰੇ ਬੀਚਾਰੁ ॥ ਇਕਿ ਖੋਟੇ ਇਕਿ ਖਰੇ ਆਪੇ ਪਰਖਣਹਾਰੁ ॥ ਖਰੇ ਖਜਾਨੈ ਪਾਈਅਹਿ ਖੋਟੇ ਸਟੀਅਹਿ ਬਾਹਰ ਵਾਰਿ ॥
ਹੁਣ ਆਉ ਗੁਰਮਤ ਦੇ ਮੁਖ concept ਵੱਲ....ਕਰਮੀ ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਕੇ ਨੇੜੈ ਕੇ ਦੂਰਿ॥
ਹੁਣ ਆਉ ਫਿਰ ਮਜੂਦਾ ਸਲੋਕ ਦੀ ਵਿਚਾਰ ਉਤੇ ਦਰਾਸਲ ਇਹ ਖਾਕ ਦੀ ਵਰਤੋ ਕਰਕੇ ਇਸ਼ਾਰਾ ਸਾਡੇ ਕਰਮਖੇਤਰ ਵੱਲ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂ ਜਿੰਦੇ ਜੀ ਅਸੀਂ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਅਧੀਨ ਕਰਕੇ ਜਾ ਅਨਕੂਲ ਕਰਕੇ ਆਪਾ ਮਾਰਨਾ ਹੈ ਭਾਵ ਨਿਮਾਨਤਾ ਹਾਸਿਲ ਕਰਨੀ ਹੈ ਤੇ ਫਿਰ ਇਸ ਹੀ ਨਿਮਾਨਤਾ ਨੇ ਸਾਹਿਬ ਵਿਚ ਇਕ ਮਿਕਤਾ ਵੇਲੇ ਵਿਕਰਮਾ ਦਾ ਪੜਦਾ ਕਝਨਾ ਹੈ॥
ਕਰਮ ਵਿਚਲੇ ਗੁਣ ਹੀ ਹਨ ਜੋ ਜਿੰਦੇ ਜੀ ਜੀਵਨ ਦਾ ਅਧਾਰ ਬਣਦੇ ਹਨ ਤੇ ਕਰਮ ਵਿਚਲੇ ਗੁਣ ਹੀ ਹੋਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਜੀਵਨ ਉਤੇ ਮਾਇਆ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨਹੀ ਪੇਣ ਦਿੰਦੇ॥
ਕਰਮ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਹੀ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਖੇਲ ਨੂ ਬਚਿਆ ਦੇ ਗੁਡੇ ਗੁਡੀਆ ਦੀ ਖੇਲ ਤੂ ਵਖ ਬਣਾਉਦੀ ਹੈ॥ ਅਸੀਂ ਹਾ ਤਾ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਖਿਲੌਨੇ ਪਰ ਹਾ ਸਰਜੀਉ ਰੂਪ ਵਿਚ ਚੋਣ ਕਰਨੀ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਨਾਲ ਅਜਾਦ॥ ਕਰਮ ਤੂ ਭਾਵ ਸਾਡੀ ਕਰਣੀ ਕੀ ਹੈ॥
ਸਤਿਗੁਰਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਬੁਝਿਆ '''ਗੁਰ ਜੇਵਡੁ ਅਵਰੁ''' ਨ ਕੋਇ ॥ ਹਉ ਗੁਰ ਸਰਣਾਈ ਢਹਿ ਪਵਾ ਕਰਿ ਦਇਆ ਮੇਲੇ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਇ ॥੨॥ ਮਨਹਠਿ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਆ ਕਰਿ ਉਪਾਵ ਥਕੇ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥ ਸਹਸ ਸਿਆਣਪ ਕਰਿ ਰਹੇ ਮਨਿ ਕੋਰੈ ਰੰਗੁ ਨ ਹੋਇ ॥ ਕੂੜਿ ਕਪਟਿ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਓ ਜੋ ਬੀਜੈ ਖਾਵੈ ਸੋਇ ॥

No comments:

Post a Comment