Sunday, September 25, 2016

ਫਰੀਦਾ ਕਾਲੀ ਜਿਨੀ ਨ ਰਾਵਿਆ ਧਉਲੀ ਰਾਵੈ ਕੋਇ ॥

ਫਰੀਦਾ ਕਾਲੀ ਜਿਨੀ ਨ ਰਾਵਿਆ ਧਉਲੀ ਰਾਵੈ ਕੋਇ ॥ 
ਕਰਿ ਸਾਂਈ ਸਿਉ ਪਿਰਹੜੀ ਰੰਗੁ ਨਵੇਲਾ ਹੋਇ ॥੧੨॥
ਸੇਖ ਸਾਬ ਆਖ ਰਹੇ ਹਨ ਜਿਸ ਜੀਵ ਦਾ ਚਿੱਤ ਜਵਾਨੀ ਵੇਲੇ ਜਦ ਸਰੀਰ ਨੋ ਬਰ ਨੋ ਸੀ ਤਦ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਵਿਚ ਨਾਹ ਭਿਜਿਆ,ਓਹਨਾ ਵਿਚੋ ਵਿਰਲੇ ਹੀ ਹੋਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਬੁਢਾਪੇ ਦੀ ਮਾਰ ਹੇਠ ਸਾਹਿਬ ਨੂ ਅਰਾਧਨ॥
ਜਿਵੇ ਆਮ ਕੇਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕੇ ਕਿਸੇ ਰੁਖ ਦੀ ਪੁਗਰ ਦੀ ਟਾਹਣੀ ਜਿਧਰ ਨੂ ਮੋੜ ਦਿਉ ਮੁੜ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਪਰ ਓਹ ਹੀ ਟਾਹਣੀ ਜਦ ਸਮਾ ਪਾ ਮਜਬੂਤ ਸਾਖਾ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾ ਮੋੜਨਾ ਲੱਗਭਗ ਕਠਿਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ॥ ਏਵੈ ਹੀ ਸਾਡੀ ਮਤ ਹੈ॥ ਜਦ ਬਚਪਨ ਤੂ ਜਵਾਨੀ ਵੱਲ ਜਾਂਦੇ ਸਮੇ ਸਿਖਣ ਦੀ ਸਕਤੀ ਪ੍ਰਬਲ ਹੋਂਦੀ ਹੈ ਪਰ ਇਹ ਹੀ ਸਕਤੀ ਜਵਾਨੀ ਤੂ ਬੁਢਾਪੇ ਵੱਲ ਜਾਂਦਿਆ ਕਮਜੋਰ ਹੋਣ ਲਗ ਪੈਂਦੀ ਹੈ॥
ਸੋ ਸੇਖ ਸਾਹਿਬ ਵਿਚਾਰ ਨੂ ਅਗੇ ਤੋਰਦੇ ਤਾੜਨਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕੇ ਜੀਵ ਸਾਹਿਬ ਨਾਲ ਸਾਂਝ ਪਾ ਫਿਰ ਵੇਖ ਤੇਰਾ ਆਤਮਿਕ ਰੰਗ ਕਿਵੇ ਨਿਖੜ ਕੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ॥(ਚਲਦਾ) ((ਅਗੇ ਸਲੋਕ ਵਿਚ ਮਹਲਾ ੩ ਇਸ ਸਲੋਕ ਨਾਲ ਹੋਰ ਇਕ ਨਵੇਕਲੀ ਸਾਂਝ ਪਾਉਣ ਗਏ))

No comments:

Post a Comment