ਮਃ ੩ ॥ ਫਰੀਦਾ ਕਾਲੀ ਧਉਲੀ ਸਾਹਿਬੁ ਸਦਾ ਹੈ ਜੇ ਕੋ ਚਿਤਿ ਕਰੇ ॥
ਆਪਣਾ ਲਾਇਆ ਪਿਰਮੁ ਨ ਲਗਈ ਜੇ ਲੋਚੈ ਸਭੁ ਕੋਇ॥ਏਹੁ ਪਿਰਮੁ ਪਿਆਲਾ ਖਸਮ ਕਾ ਜੈ ਭਾਵੈ ਤੈ ਦੇਇ॥੧੩॥
ਮਹਲਾ ੩ ਸੇਖ ਸਾਬ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਸਲੋਕ((ਫਰੀਦਾ ਕਾਲੀ ਜਿਨੀ ਨ ਰਾਵਿਆ ਧਉਲੀ ਰਾਵੈ ਕੋਇ)) ਦੀ ਵਿਚਾਰ ਨੂ ਸਨਮੁਖ ਰਖ ਕੇ ਬਿਆਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕੇ ਧਉਲੀ ਅਵਸਥਾ ਵਿਚ ਵਿਰਲੇ ਹੀ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਬੰਦਗੀ ਦੀ ਅਸਲ ਲੀਹ ਨੂ ਪਛਾਣ ਚਿਤ ਲਾਉਂਦੇ ਹਨ ਪਰ ਕਿਓ ਜੋ ਸਾਹਿਬ ਇਕ ਰਸ ਹੈ ਇਸਲਈ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਦਰ ਘਰ ਜੀਵ ਲਈ ਹਮੇਸਾ ਖੁੱਲਾ ਰਹੰਦਾ ਹੈ ਭਾਵੇ ਓਹ ਜੀਵਨ ਦੀ ਕੋਈ ਵੀ ਅਵਸਥਾ ਹੋਵੇ ਬਸ ਸਾਹਿਬ ਤਾ ਜੀਵ ਅੰਦਰੋ ਉਠਣ ਵਾਲੇ ਬਿਰਹੇ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਦ ਜੀਵ ਦੇ ਚਿੱਤ ਵਿਚ ਮਿਲਾਪ ਦੀ ਤਾਂਘ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਤਾ ਸਾਹਿਬ ਪਲ ਭਰ ਵਿਚ ਗਲਵਕੜੀ ਵਿਚ ਲੈ ਲੈਂਦਾ ਹੈ॥
ਪਰ ਨਾਲ ਹੀ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਨਦਰ ਦੀ ਲੋੜ ਵੀ ਹੋਂਦੀ ਹੈ ਕੇ ਜੋ ਜੀਵ ਪਰਮਾਰਥ ਦੇ ਰਾਹ ਉਤੇ ਚਲਣ ਲਈ ਉਠਦਾ ਹੈ ਉਸਨੁ ਇਸ ਮਾਰਗ ਉਤੇ ਅਗੇ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਸਾਹਿਬ ਜੀਵ ਦੀ ਬਾਹ ਫੜ ਲੈਂਦਾ ਹੈ॥
ਪਰ ਜੇ ਕੋਈ ਇਹ ਸੋਚੇ ਕੇ ਮੈ ਉਠਿਆ ਵੀ ਖੁਦ ਤੇ ਚਲਿਆ ਵੀ ਖੁਦ ਤਾ ਓਹ ਮਾਰਗ ਤੂ ਮੈ ਮੇਰੀ ਵਿਚ ਫੱਸ ਖੁੰਝ ਜਾਂਦਾ ਹੈ॥
ਇਸ ਮਾਰਗ ਦੇ ਪ੍ਰੇਮੀਆ ਦਾ ਪਹਲਾ ਅਸੂਲ ਹੈ ਕੇ ਕਰਣੀ ਨੂ ਨਦਰ ਮੰਨਾ ਅਤੇ ਬਿਰਹੇ(ਤਾਂਘ) ਨੂ ਬਖਸੀਸ (ਦਾਤ)॥
ਆਪਣਾ ਲਾਇਆ ਪਿਰਮੁ ਨ ਲਗਈ ਜੇ ਲੋਚੈ ਸਭੁ ਕੋਇ॥ਏਹੁ ਪਿਰਮੁ ਪਿਆਲਾ ਖਸਮ ਕਾ ਜੈ ਭਾਵੈ ਤੈ ਦੇਇ॥੧੩॥
ਮਹਲਾ ੩ ਸੇਖ ਸਾਬ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਸਲੋਕ((ਫਰੀਦਾ ਕਾਲੀ ਜਿਨੀ ਨ ਰਾਵਿਆ ਧਉਲੀ ਰਾਵੈ ਕੋਇ)) ਦੀ ਵਿਚਾਰ ਨੂ ਸਨਮੁਖ ਰਖ ਕੇ ਬਿਆਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕੇ ਧਉਲੀ ਅਵਸਥਾ ਵਿਚ ਵਿਰਲੇ ਹੀ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਬੰਦਗੀ ਦੀ ਅਸਲ ਲੀਹ ਨੂ ਪਛਾਣ ਚਿਤ ਲਾਉਂਦੇ ਹਨ ਪਰ ਕਿਓ ਜੋ ਸਾਹਿਬ ਇਕ ਰਸ ਹੈ ਇਸਲਈ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਦਰ ਘਰ ਜੀਵ ਲਈ ਹਮੇਸਾ ਖੁੱਲਾ ਰਹੰਦਾ ਹੈ ਭਾਵੇ ਓਹ ਜੀਵਨ ਦੀ ਕੋਈ ਵੀ ਅਵਸਥਾ ਹੋਵੇ ਬਸ ਸਾਹਿਬ ਤਾ ਜੀਵ ਅੰਦਰੋ ਉਠਣ ਵਾਲੇ ਬਿਰਹੇ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਦ ਜੀਵ ਦੇ ਚਿੱਤ ਵਿਚ ਮਿਲਾਪ ਦੀ ਤਾਂਘ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਤਾ ਸਾਹਿਬ ਪਲ ਭਰ ਵਿਚ ਗਲਵਕੜੀ ਵਿਚ ਲੈ ਲੈਂਦਾ ਹੈ॥
ਪਰ ਨਾਲ ਹੀ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਨਦਰ ਦੀ ਲੋੜ ਵੀ ਹੋਂਦੀ ਹੈ ਕੇ ਜੋ ਜੀਵ ਪਰਮਾਰਥ ਦੇ ਰਾਹ ਉਤੇ ਚਲਣ ਲਈ ਉਠਦਾ ਹੈ ਉਸਨੁ ਇਸ ਮਾਰਗ ਉਤੇ ਅਗੇ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਸਾਹਿਬ ਜੀਵ ਦੀ ਬਾਹ ਫੜ ਲੈਂਦਾ ਹੈ॥
ਪਰ ਜੇ ਕੋਈ ਇਹ ਸੋਚੇ ਕੇ ਮੈ ਉਠਿਆ ਵੀ ਖੁਦ ਤੇ ਚਲਿਆ ਵੀ ਖੁਦ ਤਾ ਓਹ ਮਾਰਗ ਤੂ ਮੈ ਮੇਰੀ ਵਿਚ ਫੱਸ ਖੁੰਝ ਜਾਂਦਾ ਹੈ॥
ਇਸ ਮਾਰਗ ਦੇ ਪ੍ਰੇਮੀਆ ਦਾ ਪਹਲਾ ਅਸੂਲ ਹੈ ਕੇ ਕਰਣੀ ਨੂ ਨਦਰ ਮੰਨਾ ਅਤੇ ਬਿਰਹੇ(ਤਾਂਘ) ਨੂ ਬਖਸੀਸ (ਦਾਤ)॥
No comments:
Post a Comment