ਦੀਸਤ ਮਾਸੁ ਨ ਖਾਇ ਬਿਲਾਈ ॥

ਦਰੇਕ ਦੀ ਛਾਵੇ ਬੈਠੀਆ ਮਨਮਤੋ ਤੇ ਗੁਰਮਤੋ ਦਾਲ ਵਿੱਚੋ ਕੰਕਰ ਚੁਣ ਰਹੀਆਂ ਸਨ॥ਗੁਰਮਤੋ ਇਕ ਦਮ ਬੋਲੀ ਭੈਣੇ ਜਿਵੇ ਅਸੀਂ ਕੰਕਰ ਚੁਣ ਚੁਣ ਦਾਲ ਵਿੱਚੋ ਬਾਹਰ ਸੁੱਟ, ਦਾਲ ਨੂੰ ਸਾਫ਼ ਤੇ ਖਾਣ ਲਾਇਕ ਬਣਾ ਰਹੀਆ ਹਾਂ ਤਿਵੈ ਹੀ ਗੁਰੂ ਸਾਡੇ ਆਚਾਰ-ਵਿਵਹਾਰ ਵਿੱਚੋ ਅਵਗੁਣ ਚੁਣ ਚੁਣ ਕੇ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਆਚਾਰ ਨੂੰ ਸਚਿਆਰ ਬਣਾ ਸਹਿਜ ਰੂਪੀ ਅਵਸਥਾ ਰਾਹੀਂ ਸਾਹਿਬ ਨਾਲ ਮੇਲ ਕਰਵਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ॥
ਮਨਮਤੋ ਬੋਲੀ ਜਰ੍ਹਾਂ ਹੋਰ ਖੁਲਕੇ ਭੈਣ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਨਾਲ ਸਮਝਾ॥
ਮਨਮਤੋ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਨ ਗੁਰਮਤੋ ਬੋਲੀ ਭੈਣ ਪਹਿਲਾ ਤਾ ਇਕ ਅਹਿਸਾਸ ਭਲੀ ਭਾਂਤ ਸਾਡੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕੇ..
ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਿਧਾਨ ਪ੍ਰੀਤਮ ਪ੍ਰਭ ਮੇਰੇ ॥ 
ਬਰਨਿ ਨ ਸਾਕਉ ਬਹੁ ਗੁਨ ਤੇਰੇ ॥
ਸਾਹਿਬ ਦਿਆਲੂ ਹੈ ਉਸਦੇ ਸਾਰੇ ਗੁਣਾ ਦਾ ਵਿਖਿਆਨ ਕਰਨਾ ਮਨੁੱਖੀ ਬੁਧੀ ਤੂੰ ਦੂਰ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ॥
ਹੁਣ ਜੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਆਈ ਏ ਕੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕਿਹੜੇ ਕੰਕਰ ਆਚਾਰ ਵਿਚ ਕੱਢ ਕੇ ਬਦਲਵਾਂ ਰੂਪ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਤਾ ਗੁਰਬਾਣੀ ਆਖਦੀ ਹੈ॥
ਗਊ ਕਉ ਚਾਰੇ ਸਾਰਦੂਲੁ ॥ ਕਉਡੀ ਕਾ ਲਖ ਹੂਆ ਮੂਲੁ ॥
ਬਕਰੀ ਕਉ ਹਸਤੀ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲੇ ॥ ਅਪਨਾ ਪ੍ਰਭੁ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲੇ ॥੧॥
ਜਦੋ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਨਦਰਿ ਕਰਮ ਖੇਤਰ ਉਤੇ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਤਾ ਮਨ ਸ਼ੇਰ ਦੀ ਨਿਆਈ ਬਲਵਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਗਿਆਨ ਇੰਦ੍ਰੀਆ ਨੂੰ ਵਸ ਕਰ ਗੁਰੂ ਸਿਖਿਆ ਅਨੁਸਾਰ ਢਾਲਦਾ ਹੈ॥ਜੋ ਮਨ ਪਹਿਲਾ ਮਨਮਤ ਅਧੀਨ ਰਹਿ ਗੁਰੂ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ਵਿਚ ਕਉਡੀ ਮੁੱਲ ਦਾ ਸੀ ਉਹ ਗੁਰੂ ਸਿਖਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਧਾਰ ਕਉਡੀ ਤੂੰ ਲਾਖੇਨਾ ਹੋ ਨਿਬੜਦਾ ਹੈ॥
ਕਿਉਕਿ ਹੁਣ ਮਨ ਨੇ ਹਾਥੀ ਵਾਲਾ ਅੰਹਕਾਰ ਪੁਣਾ ਛੱਡ ਬੱਕਰੀ ਵਾਲਾ ਸ਼ਾਂਤ ਸਹਿਜ ਭਰਿਆ ਸੁਭਾਅ ਪਾਲ ਲਿਆ ਹੋਂਦਾ ਹੈ॥
ਦੀਸਤ ਮਾਸੁ ਨ ਖਾਇ ਬਿਲਾਈ ॥ ਮਹਾ ਕਸਾਬਿ ਛੁਰੀ ਸਟਿ ਪਾਈ ॥ 
ਕਰਣਹਾਰ ਪ੍ਰਭੁ ਹਿਰਦੈ ਵੂਠਾ ॥ ਫਾਥੀ ਮਛੁਲੀ ਕਾ ਜਾਲਾ ਤੂਟਾ ॥੨॥
ਜਦ ਕਰਨਹਾਰ ਸਾਹਿਬ ਜੀਵ ਦੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਗੁਰ ਸਿਖਿਆਵਾਂ ਰਾਹੀਂ ਆ ਘਰ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ ਤਦ ਜੋ ਮਨ ਪਹਿਲਾ ਆਸਾ ਤ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਅਧੀਨ ਰਹਿ ਪਦਾਰਥੀ ਜਕੜ ਵਿਚ ਜੜਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਉਹ ਮਨ ਗੁਰੂ ਸਿਖਿਆਵਾਂ ਦਾ ਧਾਰਨੀ ਹੋਕੇ ਆਸਾ ਤ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਨੂੰ ਤਿਆਗ ਜਕੜ ਵਿਚ ਮੁਕਤ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਮਾਨੋ ਜਿਵੇ ਬਿੱਲੀ ਅਗੇ ਮਾਸ ਪਿਆ ਹੋਵੇ ਤੇ ਬਿੱਲੀ ਮੂੰਹ ਫੇਰ ਜਾਵੇ॥ਜੋ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਪਹਿਲਾ ਨਿਰਦਈਪਨ ਸੀ ਉਹ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ॥ਮਾਨੋ ਗੁਰੂ ਕਿਰਪਾ ਸਦਕਾ ਜੀਵ ਮਾਇਆ ਦੇ ਜਾਲ ਵਿੱਚੋ ਐਵੇ ਛੁਟ ਗਿਆ ਹੋਵੇ ਜਿਵੇ ਫਸੀ ਮੱਛੀ ਦਾ ਜਾਲ ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਹੋਵੇ॥
ਸੂਕੇ ਕਾਸਟ ਹਰੇ ਚਲੂਲ ॥ ਊਚੈ ਥਲਿ ਫੂਲੇ ਕਮਲ ਅਨੂਪ ॥
ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੀ ਸਤਿਗੁਰ ਦੇਵ ॥ ਸੇਵਕੁ ਅਪਨੀ ਲਾਇਓ ਸੇਵ ॥੩॥ 
ਜਦੋ ਗੁਰੂ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਸਦਕਾ ਜੀਵ ਗੁਰੂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਵਿਚ ਵਿਚਰ ਦਾ ਹੈ ਤਾ ਉਸਦਾ ਜੀਵਨ ਐਵੇ ਹਰਿਆ ਭਰਿਆ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇ ਕੋਈ ਸੁਕੀ ਕਾਠ ਦੁਬਾਰਾ ਪੁਗਰ ਉਠੀ ਹੋਵੇ॥ਜਦ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਹਿਰਦੇ ਵਿਚਲੀ ਤ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਰੂਪੀ ਅਗਨ ਖਤਮ ਕਰ ਗਿਆਨ ਦੀ ਵਰਖਾ ਕੀਤੀ ਤਾ ਜੋ ਹਿਰਦਾ ਪਹਿਲਾ ਬੰਜਰ ਜਮੀਨ ਵਰਗਾ ਸੀ, ਉਸ ਉਤੇ ਗੁਣਾ ਦੇ ਕੌਲ ਫੁੱਲ ਖਿਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ॥
ਅਕਿਰਤਘਣਾ ਕਾ ਕਰੇ ਉਧਾਰੁ ॥ ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰਾ ਹੈ ਸਦਾ ਦਇਆਰੁ ॥
ਸੰਤ ਜਨਾ ਕਾ ਸਦਾ ਸਹਾਈ ॥ ਚਰਨ ਕਮਲ ਨਾਨਕ ਸਰਣਾਈ ॥੪॥੩੯॥੫੦॥ 
ਨਾਨਕ ਤਾ ਅਜਿਹੇ ਸਾਹਿਬ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਜੁੜਕੇ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਨਾਂਹ ਸੁਕਰੀਆ ਦਾ ਵੀ ਉਧਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਸਦਾ ਦਿਆਲਤਾ ਦੀ ਮੂਰਤ ਵਾਂਗ ਆਪਣੇ ਸੰਤ ਜਨਾ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ॥
ਭੈਣੇ ਮਨਮਤੋ ਐਵੇ ਗੁਰੂ ਸਾਡੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਉਧਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾ ਜੋ ਅਸੀਂ ਸਾਹਿਬ ਨਾਲ ਮਿਲਾਪ ਪਾ ਮਿਲੇ ਸਵਾਸਾਂ ਦਾ ਸਦ ਉਪਯੋਗ ਕਰ ਸਕੀਏ॥
ਧੰਨਵਾਦ