Sunday, September 25, 2016

ਫਰੀਦਾ ਜਾਂ ਤਉ ਖਟਣ ਵੇਲ ਤਾਂ ਤੂ ਰਤਾ ਦੁਨੀ ਸਿਉ॥

ਫਰੀਦਾ ਜਾਂ ਤਉ ਖਟਣ ਵੇਲ ਤਾਂ ਤੂ ਰਤਾ ਦੁਨੀ ਸਿਉ॥
ਮਰਗ ਸਵਾਈ ਨੀਹਿ ਜਾਂ ਭਰਿਆ ਤਾਂ ਲਦਿਆ॥੮॥
ਸੇਖ ਫਰੀਦ ਜੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਇਕ ਆਮ ਸਚਾਈ ਨੂ ਬਿਆਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਸਮਝਾ ਰਹੇ ਹਨ ਕੇ ਜਦ ਕਾਇਆ ਉਤੇ ਭਰ ਜੋਬਨ ਸੀ ਤਦ ਤਾ ਦੁਨੀਆ ਦਾਰੀ ਦੇ ਪਦਾਰਥ ਇਕਠੇ ਕਰਨ ਦੇ ਦੋੜ ਵਿਚ ਤੂ ਰੁਝਾ ਰਿਹਾ॥(ਆਮ ਕੇਹਾ ਸੁਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕੇ ਅਜੇਹੇ ਤਾ ਖਾਨ ਪੀਣ ਦੇ ਦਿਨ ਹਨ ਕਰ ਲਵਾਗੇ ਬੰਦਗੀ ਜਦ ਖੁੰਡੀ ਹਥ ਵਿਚ ਆਉ)
ਇਹ ਰੁਝੇਵਾ ਪਹਲਾ ਤੇਰੀ ਆਤਮਿਕ ਮੋਤ ਦੀ ਨੀਹ ਮਜਬੂਤ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਜਦ ਸਵਾਸਾ ਦਾ ਘੜਾ ਭਰ ਗਿਆ ਭਾਵ ਮਿਲੀ ਸਵਾਸਾ ਦੀ ਪੂੰਜੀ ਪੂਰੀ ਹੋ ਗਈ ਤਾ ਇਹ ਵਿਕਾਰਾ ਦੀ ਪੋਟਲੀ ਸਿਰ ਚੁਕੀ ਤੁਰ ਗਿਆ॥
(''ਬੰਨਿ ਉਠਾਈ ਪੋਟਲੀ ਕਿਥੈ ਵੰਞਾ ਘਤਿ ''ਸਵਾਲ ਤੇਰੇ ਤਾਈ ਦੁਬਾਰਾ ਆ ਖੜਾ ਹੋਇਆ)
ਇਕ ਵਰਤਾਂਤ ਸੁਣਿਆ ਸੀ ਮਾ ਪੁਤ ਨੂ ਆਖਦੀ ਕੇ ਪੁਤ ਚੁਲੇ ਵਿਚ ਅੱਗ ਬਾਲਦੇ ਮੈ ਉਹਨੀ ਚਿਰ ਬਾਹਰ ਕੂੜਾ ਸੁਟ ਆਵਾ,ਬਚਾ ਅਜੇਹੇ ਬਚਪਨ ਵਿਚ ਸੀ ਕਾਫੀ ਚਿਰ ਅੱਗ ਬਾਲਣ ਦੀ ਕੋਸਿਸ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ ਪਰ ਅੱਗ ਬਲੀ ਨਹੀ, ਮਾਂ ਵਾਪਿਸ ਆਈ ਤਾ ਆਖਿਆ ਪੁਤਰ ਜੀ ਅੱਗ ਨਹੀ ਬਾਲੀ,,ਬੇਟੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਮੈ ਕੋਸਿਸ ਕੀਤੀ ਸੀ ਪਰ ਮਾਂ ਅੱਗ ਬਲੀ ਹੀ ਨਹੀ,ਮਾਂ ਨੇ ਜਦ ਚੁੱਲੇ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ ਤਾ ਕੀ ਦੇਖਦੀ ਹੈ ਕੇ ਕਾਫੀ ਮੋਟੀਆ ਮੋਟੀਆ ਲਕੜਾ ਪੁਤਰ ਨੇ ਚੁੱਲੇ ਵਿਚ ਲਾਇਆ ਸਨ, ਮਾਂ ਬੋਲੀ ਪੁਤਰ ਜੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਪਹਲਾ ਪਤਲੀਆ ਪਤਲੀਆ ਲਕੜਾ ਚੁੱਲੇ ਵਿਚ ਲਾਈ ਦੀਆ ਹਨ ਅੱਗ ਛੇਤੀ ਫੜਦੀਆ ਹਨ॥
ਬਸ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾ ਸਾਡਾ ਜਿਹਨ ਹੈ ਬਚਪਨ ਤੂ ਹੀ ਜੇ ਅਸੀਂ ਗੁਰੂ ਗਿਆਂਨ ਨਾਲ ਜੋੜਾ ਗਏ ਤਾ ਬਹੁਤ ਜਲਦੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਰੰਗ ਵਿਚ ਰੰਗੇ ਜਾਵਾਗੇ ਕਿਓਕੇ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਸਿਖੀ ਉਤੇ ਸਿਖੀ ਨਹੀ ਟਿਕਦੀ, ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਪਹਲਾ ਸਿਖਿਆ ਤਿਆਗ ਕੇ ਨਵਾ ਗ੍ਰਿਹਨ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਬਚਪਨ ਵਿਚ ਅਜੇਹਾ ਕੁਝ ਨਹੀ ਹੋਂਦਾ ਸਰੀਰ ਤੇ ਮਨ ਨਿਰਮੋਲ ਹੋਂਦੇ ਹਨ॥

No comments:

Post a Comment