Tuesday, September 27, 2016

ਬਾਘੁ ਮਰੈ ਮਨੁ ਮਾਰੀਐ

ਬਾਘੁ ਮਰੈ ਮਨੁ ਮਾਰੀਐ ਜਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰ ਦੀਖਿਆ ਹੋਇ ॥
ਹੇ ਭਾਈ ਜਿਸ ਜੀਵ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਦੀ ਸਿਖਿਆਵਾਂ ਦਾ ਦਾਨ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਉਹ ਉਹਨਾਂ ਸਿਖਿਆਵਾਂ ਤੇ ਚਲਕੇ ਮਨ ਦੇ ਬੇਕਾਬੂਪਨ ਉਤੇ ਕਾਬੂ ਪਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸਦੇ ਫਲਸਰੂਪ ਹੋਂਦਾ ਇਹ ਹੈ ਕੇ ਜੋ ਵਿਕਾਰਾਂ ਰੂਪੀ ਬਾਘ ਆਤਮਿਕ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਖਾਣ ਲਈ ਪਿੱਛੇ ਲੱਗੇ ਹੋਂਦੇ ਹਨ ਉਹ ਵੀ ਕਾਬੂ ਵਿਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ॥
ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ਹਰਿ ਮਿਲੈ ਬਹੁੜਿ ਨ ਮਰਣਾ ਹੋਇ॥
ਮਨ ਉਤੇ ਕਾਬੂ ਪਾਉਣ ਨਾਲ ਆਪੇ ਦੀ ਪਛਾਣ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਭਾਵ ਆਪਣੇ ਮੂਲ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਇਹ ਅਹਿਸਾਸ ਹੀ ਸਾਹਿਬ ਨਾਲ ਮਿਲਾਪ ਕਰਾ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਸਫ਼ਰ ਨੂੰ ਨਿਹਚਲ ਬਣਾ ਆਤਮਿਕ ਮੌਤ ਉਤੇ ਜਿੱਤ ਪਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ॥
ਕੀਚੜਿ ਹਾਥੁ ਨ ਬੂਡਈ ਏਕਾ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲਿ ॥
ਜਦ ਜੀਵ ਨੂੰ ਆਪੇ ਦੀ ਪਛਾਣ ਹੋ ਇਕ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਹੋਂਦ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਕ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਕਿਰਪਾ ਦਾ ਪਾਤਰ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਫਿਰ ਅਜਿਹਾ ਜੀਵ ਕਦੇ ਵਿਕਾਰਾਂ ਦੇ ਝਿਕੜ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਆਪ ਨਹੀਂ ਲਿਬੇੜਦਾ॥
ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖਿ ਉਬਰੇ ਗੁਰੁ ਸਰਵਰੁ ਸਚੀ ਪਾਲਿ ॥੮॥
ਨਾਨਕ ਸੰਬੋਧਨ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਆਖਦਾ ਹੈ ਕੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸੱਚ ਸਰੋਵਰ ਰੂਪੀ ਗੁਰੂ ਦੀ ਓਟ ਲੈ ਲਈ ਉਹ ਜਨ ਭਵ ਸਾਗਰ ਵਿੱਚੋ ਸਦਾ ਲਈ ਉਬਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਭਾਵ ਵਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਝਿਕੜ ਤੂੰ ਬਚ ਜਾਂਦੇ ਹਨ॥
ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਆਪੇ ਦੀ ਪੜਚੋਲ ਉਤੇ ਖੜੀ ਹੈ ਜੋ ਮਿਲਾਪ ਦਾ ਵੀ ਕਾਰਨ ਬਣਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਝਿਕੜ ਰੂਪੀ ਵਿਕਾਰਾਂ ਤੂੰ ਵੀ ਬਚਾਉਂਦੀ ਹੈ॥
ਧੰਨਵਾਦ

No comments:

Post a Comment