Sunday, September 25, 2016

ਕਿਝੁ ਨ ਬੁਝੈ ਕਿਝੁ ਨ ਸੁਝੈ ਦੁਨੀਆ ਗੁਝੀ ਭਾਹਿ ॥

ਕਿਝੁ ਨ ਬੁਝੈ ਕਿਝੁ ਨ ਸੁਝੈ ਦੁਨੀਆ ਗੁਝੀ ਭਾਹਿ ॥
ਸਾਂਈਂ ਮੇਰੈ ਚੰਗਾ ਕੀਤਾ ਨਾਹੀ ਤ ਹੰ ਭੀ ਦਝਾਂ ਆਹਿ ॥੩॥ 
ਸੇਖ ਸਾਹਿਬ ਆਪਣੇ ਇਸ ਸਲੋਕ ਦੀ ਤੰਦ ਪਿਛਲੇ ਸਲੋਕ ਵਿਚ ਆਈ ਵਿਚਾਰ ''ਦਰ ਦਰਵੇਸੀ ਗਾਖੜੀ ਚਲਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਭਤਿ'''ਨਾਲ ਜੋੜ ਕੇ ਅਗੇ ਦਸਦੇ ਹਨ ਦੁਨੀਆ ਦਾਰੀ ਵਿਚ ਜੋ ਗੁਝੇ ਤੋਰ ਤੇ ਮਾਇਆ ਪਸਰ ਰਹੀ ਹੈ ਇਸ ਮਾਇਆ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੇਠ ਨਾਹ ਤਾ ਮਾਇਆ ਦੇ ਵਾਰਾ ਦੀ ਬੁਝ ਜੀਵ ਤਾਈ ਪਤਾ ਚਲ ਰਹੀ ਹੈ ਤੇ ਨਾਹ ਹੀ ਉਸ ਤੂ ਬਚਾ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਸੋਝ ਸੁਝ ਰਹੀ ਹੈ॥
ਪਰ ਸੇਖ ਸਾਹਿਬ ਦੁਨੀਆ ਦਾਰੀ ਦੇ ਮਾਲਿਕ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕੇ ਹੇ ਮੇਰੇ ਮਾਲਿਕ ਤੂ ਬਹੁਤ ਪਰਪਉਪਕਾਰ ਮੇਰੀ ਤਾਈ ਕੀਤੀ ਹੈ ਕੇ ਮੈਨੂ ਇਸ ਮਾਇਆ ਰੂਪ ਅਗਨ ਤੂ ਬਚਾ ਲਿਆ,ਜੇ ਤੂ ਮੇਰੇ ਮਾਲਿਕ ਅਜੇਹਾ ਨਾਹ ਕਰਦਾ ਤਾ ਮੈ ਵੀ ਇਸ ਮਾਇਆ ਦੀ ਅਗਨ ਵਿਚ ਬਾਕੀ ਸੰਸਾਰ ਵਾਂਗ ਸੜ ਬਲ ਜਾਣਾ ਸੀ॥
ਇਥੇ ਇਸ ਸਲੋਕ ਵਿਚ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਦਿਆਲਤਾ ਤੇ ਜੀਵ ਦੇ ਸਮਰਪਣ ਦਾ ਪਖ ਉਗੜਕੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਇਆ ਹੈ ਭਾਵੇ ਕੇ ਅਸੀਂ ਆਸਾ ਦੀ ਵਾਰ ਵਿਚ ਵਿਚਾਰਿਆ ਸੀ '''ਨਾਨਕ ਮਤੀ ਮਿਥਿਆ ਕਰਮੁ ਸਚਾ ਨੀਸਾਣੁ'''ਕੇ ਬਾਕੀ ਗੱਲਾ ਤਾ ਕਹਨ ਕਹਾਉਣ ਤਾਈ ਸੀਮਤ ਹਨ ਅਸਲ ਨਿਬੇੜਾ ਕਰਮ ਦੀ ਜਾਚ ਉਤੇ ਨਿਬੜਦੀ ਹੈ॥
ਇਕਿ ਖੋਟੇ ਇਕਿ ਖਰੇ ਆਪੇ ਪਰਖਣਹਾਰੁ ॥
ਖਰੇ ਖਜਾਨੈ ਪਾਈਅਹਿ ਖੋਟੇ ਸਟੀਅਹਿ ਬਾਹਰ ਵਾਰਿ ॥
ਪਰ ਖਰੇ ਆਪਣੀ ਕਰਮੀ ਦੇ ਕਾਰਣ ਖਜਾਨੇ ਪੈ ਵੀ ਇਸ ਨੂ ਮਾਲਿਕ ਦੀ ਨਦਰ ਸਮਝਦੇ ਹਨ ਇਸਲਈ ਸੇਖ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਕੇਹਾ ''' ਸਾਂਈਂ ਮੇਰੈ ਚੰਗਾ ਕੀਤਾ''॥

No comments:

Post a Comment