Saturday, September 24, 2016

ਉਤੰਗੀ ਪੈਓਹਰੀ ਗਹਿਰੀ ਗੰਭੀਰੀ

ਮਹਲਾ ੧ ॥ ਉਤੰਗੀ ਪੈਓਹਰੀ ਗਹਿਰੀ ਗੰਭੀਰੀ ॥
ਸਸੁੜਿ ਸੁਹੀਆ ਕਿਵ ਕਰੀ ਨਿਵਣੁ ਨ ਜਾਇ ਥਣੀ॥
ਮਹਲਾ 1 ਜੋਬਨ ਦੇ ਮਾਨ ਵਿਚ ਚੂਰ ਹੋਏ ਜੀਵ ਦੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਨੂੰ ਬਿਆਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕੇ ਤੇਰਾ ਉਚਾ ਲੰਮਾ ਕੱਦ ਹੈ ਅਤੇ ਜਵਾਨੀ ਦੇ ਮਾਨ ਵਿਚ ਛਾਤੀ ਕੱਢ ਕੱਢ ਤੁਰਦਾ ਹੈ॥
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਕੜ ਕੇ ਚਲਣ ਦਾ ਮਾਨ ਹੋ ਜਾਵੇ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕ ਫਿਰ ਕਿਸੇ ਅਗੇ ਨਿਵ ਕਿਵੇਂ ਸਕਦੇ ਹਨ॥ਭਾਵੇ ਸੰਸਾਰੀ ਰਿਸਤੇ ਹੋਣ ਜਾ ਗੁਰੂ ਨਾਲ ਮਿਲਾਪ ਦਾ ਮਾਰਗ ਹੋਵੇ!!
ਪਰ ਜੀਵ ਇਹ ਗੱਲ ਯਾਦ ਰੱਖੀ...
ਗਚੁ ਜਿ ਲਗਾ ਗਿੜਵੜੀ ਸਖੀਏ ਧਉਲਹਰੀ ॥ 
ਸੇ ਭੀ ਢਹਦੇ ਡਿਠੁ ਮੈ ਮੁੰਧ ਨ ਗਰਬੁ ਥਣੀ ॥੧॥ 
ਜਿਹੜੇ ਉਚੇ ਲੰਮੇ ਮਹਲਾ ਨੂੰ ਲਿੱਪ ਲਿੱਪ ਕੇ ਪਲਸਤਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਸਮਾਂ ਪਾ ਕੇ ਉਹ ਵੀ ਝੜ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਮਹਲ ਡਿਗ ਪੈਂਦੇ ਹਨ॥ਫਿਰ ਤੂੰ ਕਿਸ ਜਵਾਨੀ ਦਾ ਮਾਨ ਕਰੀ ਬੈਠਾ ਹੈ॥ਇਹ ਵਰਤਾਤ ਹੱਡੀ ਹੰਢਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ॥
ਇਸੇ ਜਵਾਨੀ ਦੇ ਮਾਨ ਬਾਰੇ ਸਿਰੀ ਰਾਗ ਵਿਚ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਆਖਿਆ..
ਦੂਜੈ ਪਹਰੈ ਰੈਣਿ ਕੈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਭਰਿ ਜੁਆਨੀ ਲਹਰੀ ਦੇਇ ॥ 
ਬੁਰਾ ਭਲਾ ਨ ਪਛਾਣਈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਮਨੁ ਮਤਾ ਅਹੰਮੇਇ ॥
ਬਸ ਇਸੇ ''ਮਨੁ ਮਤਾ ਅਹੰਮੇਇ'' ਦਾ ਜਿਕਰ ਅੱਜ ਦੇ ਸਲੋਕ ਵਿਚ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਕਰਕੇ ਉਸ ਤੂੰ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਹਲੂਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਕੇ ਸਰੀਰ ਮਾਨ ਹੋਵੇ ਜਾ ਗਿਆਨ ਦਾ ਮਾਨ ਦੋਵੇ ਹੀ ਨਾਸ਼ ਵਾਨ ਹਨ॥
ਧੰਨਵਾਦ

No comments:

Post a Comment