Sunday, September 25, 2016

ਫਰੀਦਾ ਏ ਵਿਸੁ ਗੰਦਲਾ ਧਰੀਆਂ ਖੰਡੁ ਲਿਵਾੜਿ॥

ਫਰੀਦਾ ਏ ਵਿਸੁ ਗੰਦਲਾ ਧਰੀਆਂ ਖੰਡੁ ਲਿਵਾੜਿ॥
ਇਕਿ ਰਾਹੇਦੇ ਰਹਿ ਗਏ ਇਕਿ ਰਾਧੀ ਗਏ ਉਜਾੜਿ॥੩੭॥
ਸੇਖ ਸਾਬ ਪਸਰੇ ਹੋਏ ਪਾਸਾਰੇ ਵਿਚ ਜੋ ਤਮਾਸ਼ਾ ਚਲ ਰਿਹਾ ਹੈ ਉਸਦੇ ਪਿਛੇ ਦੀ ਅਸਲ ਸਚਾਈ ਉਜਾਗਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਦਸ ਰਹੇ ਹਨ ਕੇ ਮਾਇਆ ਰੂਪੀ ਬੰਧਨ ਹੈ ਤਾ ਅਸਲ ਵਿਚ ਘਾਤਕ ਜਹਿਰ ਪਰ ਇਸ ਜਹਿਰ ਦੀ ਉਪਰਲੀ ਪਰਤ ਮਿਠੀ ਲਗਦੀ ਹੈ ਭਾਵ ਕੇ ਬੰਧਨ ਉਤੇ ਮੋਹ ਦੀ ਮਿਠਾਸ ਚੜੀ ਹੋਈ ਹੈ ਜੋ ਅਸਲ ਨੂ ਪਛਾਨਣ ਨਹੀ ਦਿੰਦੀ॥
ਵਿਚਾਰ ਅਗੇ ਤੋਰਦੇ ਹੋਏ ਸੇਖ ਸਾਬ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕੇ ਇਹ ਬੰਧਨ ਰੂਪੀ ਜਾਲ ਜੀਵ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਖੁਦ ਹੀ ਬੁਨਦਾ ਰਹੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਆਖਰ ਆਪਣੇ ਬੁਨੇ ਜਾਲ ਵਿਚ ਫਸ ਸਵਾਸਾ ਦਾ ਖਜਾਨਾ ਗੁਆ ਤੁਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ॥
ਇਹਨਾ ਵਿਸੁ ਰੂਪੀ ਗੰਦਲਾ ਬਾਰੇ ਕਬੀਰ ਜੀ ਵੀ ਬਦਲੇਵੇ ਰੂਪੀ ਵਿਚ ਬਿਆਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕੇ ਕਿਵੇ ਇਹ ਬੰਧਨਾ ਦਾ ਜਾਲ ਇਕ ਇਕ ਕਰ ਸਭ ਤੇ ਹਾਵੀ ਹੋਂਦਾ ਹੈ।
ਖਸਮੁ ਮਰੈ ਤਉ ਨਾਰਿ ਨ ਰੋਵੈ ॥ ਉਸੁ ਰਖਵਾਰਾ ਅਉਰੋ ਹੋਵੈ ॥ 
ਰਖਵਾਰੇ ਕਾ ਹੋਇ ਬਿਨਾਸ ॥ ਆਗੈ ਨਰਕੁ ਈਹਾ ਭੋਗ ਬਿਲਾਸ ॥੧॥ 
ਏਕ ਸੁਹਾਗਨਿ ਜਗਤ ਪਿਆਰੀ ॥ ਸਗਲੇ ਜੀਅ ਜੰਤ ਕੀ ਨਾਰੀ ॥
ਬੰਧਨ ਨਹੀ ਮਰਦੇ ਪਰ ਬੰਧਨਾ ਵਿਚ ਫਸਿਆ ਯਕੀਨਨ ਮਾਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ॥
ਇਸੇ ਬੰਧਨ ਨੂ ਮੁਖ ਰਖ ਸੇਖ ਸਾਬ ਨੇ ਆਪਣੇ ੩ ਨੰਬਰ,ਸਲੋਕ ਵਿਚ ਇਸਦਾ ਜਿਕਰ ਕੀਤਾ ਤੇ ਕੰਤ ਕਰਤਾਰ ਦਾ ਸੁਕਰ ਕੀਤਾ ਜਿਸਨੇ ਇਸ ਜਾਲ ਨੂ ਬਚਾ ਲਿਆ॥
ਕਿਝੁ ਨ ਬੁਝੈ ਕਿਝੁ ਨ ਸੁਝੈ ਦੁਨੀਆ ਗੁਝੀ ਭਾਹਿ ॥ 
ਸਾਂਈਂ ਮੇਰੈ ਚੰਗਾ ਕੀਤਾ ਨਾਹੀ ਤ ਹੰ ਭੀ ਦਝਾਂ ਆਹਿ ॥੩॥

No comments:

Post a Comment