Sunday, September 25, 2016

ਜੋਬਨ ਜਾਂਦੇ ਨਾ ਡਰਾਂ ਜੇ ਸਹ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਜਾਇ ॥

ਜੋਬਨ ਜਾਂਦੇ ਨਾ ਡਰਾਂ ਜੇ ਸਹ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨ ਜਾਇ ॥
ਫਰੀਦਾ ਕਿਤੀ ਜੋਬਨ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬਿਨੁ ਸੁਕਿ ਗਏ ਕੁਮਲਾਇ ॥੩੪॥
ਸੇਖ ਸਾਬ ਆਖ ਰਹੇ ਹਨ ਕੇ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸਫਰ ਜੋ ਬਚਪਨ ਤੂ ਜਵਾਨੀ ਤੇ ਜਵਾਨੀ ਤੂ ਬੁਢਾਪੇ ਵੱਲ ਜਾਂਦਾ ਵੇਖ ਮੈਨੂ ਕੋਈ ਚਿੰਤਾ ਜਾ ਢੋਰਾ ਨਹੀ ਖਾਂਦਾ ਜੇ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰੀਤ ਕੰਤ ਕਰਤਾਰ ਨਾਲ ਬਣੀ ਰਹੇ॥
ਅਗੇ ਸੇਖ ਸਾਬ ਬਿਆਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿਓਕੇ ਇਥੇ ਕਈ ਜੋਬਨ ਬਿਨਾ ਸਾਹਿਬ ਨਾਲ ਪ੍ਰੀਤ ਪਾਏ ਖਤਮ ਹੋ ਗਏ ਹਨ ਭਾਵ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸਫਰ '''ਸੁਤੀ ਆਇ ਨਚਿੰਦੁ ''ਵਿਚ ਹੀ ਕਢ ਦਿੱਤਾ॥
'''ਕਿਤੀ ਜੋਬਨ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬਿਨੁ ਸੁਕਿ ਗਏ ਕੁਮਲਾਇ'''
ਵਿਚਾਰ ਨੂ ਮਦੇ ਨਜਰ ਰਖਦੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂ ਹੋਕਾ ਦੇਣਾ ਪਿਆ॥
ਪ੍ਰਾਣੀ ਤੂੰ ਆਇਆ ਲਾਹਾ ਲੈਣਿ ॥ 
ਲਗਾ ਕਿਤੁ ਕੁਫਕੜੇ ਸਭ ਮੁਕਦੀ ਚਲੀ ਰੈਣਿ ॥
ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਜਿੰਨਾ ਨੇ ਕੰਤ ਕਰਤਾਰ ਨਾਲ ਪ੍ਰੀਤ ਪਾਈ ਹੈ ਉਹਨਾ ਬਾਰੇ ਆਖ ਦਿੱਤਾ॥
ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗੀ ਤਿਸੁ ਸਚ ਸਿਉ ਮਰੈ ਨ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥ ਨਾ ਵੇਛੋੜਿਆ ਵਿਛੁੜੈ ਸਭ ਮਹਿ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥ 
ਸਮਝਣ ਲੋੜ ਹੈ ਜੋ ਉਦੇ ਹੋਇਆ ਹੈ ਉਸਨੇ ਅਸਤ ਵੀ ਹੋਣਾ ਹੀ ਹੈ ਬਸ ਫਰਕ ਇੰਨਾ ਕੋ ਹੈ ਕੇ ਉਦੇ ਤੂ ਅਸਤ ਹੋਣ ਦਾ ਸਫਰ ਕਿਵੇ ਗੁਜਾਰਿਆ ਗਿਆ॥

No comments:

Post a Comment