ਗੁਰਮਤੋ ਅਤੇ ਮਨਮਤੋ ਦੇ ਕਿੱਸੇ(3)

ਗੁਰਮਤੋ ਅਤੇ ਮਨਮਤੋ ਦੇ ਕਿੱਸੇ
ਗੁਰਮੁਖੋ ਤੇ ਮਨਮੁਖੋ ਦੋਵੇ ਸਹੇਲੀਆ ਸਨ ਪਰ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਕਰਕੇ ਦੋਵੇ ਪੂਰਬ ਪੱਛਮ ਸਨ॥ਪਰ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਨ ਤੇ ਸਹਿਣ ਦਾ ਬੱਲ ਰੱਖਦੀਆਂ ਸਨ॥ਇਕ ਦਿਨ ਮਨਮੁਖੋ ਇਕ ਥਾਲ ਵਿਚ ਦੀਵਾ ਕੁਝ ਫੁੱਲ ਧੂਪ ਆਦਿਕ ਰੱਖੀ ਤੁਰੀ ਜਾਵੇ ਜਦ ਗੁਰਮੁਖੋ ਦੇ ਘਰ ਕੋਲੋਂ ਦੀ ਲੰਘੀ ਤਾ ਆਵਾਜ਼ ਮਾਰ ਆਖਦੀ ,ਸਹੇਲੀਏ ਆਜਾ ਨਦੀ ਦੇ ਘਾਟ ਤੇ ਚਲੀਏ॥ਗੁਰਮੁਖੋ ਸਹੇਲੀ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਕੇ ਬਾਹਰ ਆਈ ਤਾ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚਲੀਆਂ ਰਸਦਾ ਵੇਖ ਨਾਲ ਹੋ ਤੁਰੀ ਅਤੇ ਅੰਦਰੋਂ ਹੀ ਅੰਦਰ ਉਹ ਮਨਮੁਖੋ ਦੀ ਹਾਲਤ ਸਮਝ ਗਈ॥
ਰਾਹ ਵਿਚ ਗੁਰਮੁਖੋ ਨੇ ਮਨਮੁਖੋ ਨੂੰ ਜਾਣ ਬੁਝਕੇ ਪੁੱਛਿਆ ਇਹ ਰਸਦਾ ਕਿਉ ਲਇਆ ਨੇ ਤਾ ਮਨਮੁਖੋ ਬੋਲੀ ਤੈਨੂੰ ਇੰਨਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕੇ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਦੇਵਾ ਬਾਲ ਕੇ ਰੋੜ੍ਹਨ ਨਾਲ ਜਦ ਰੱਬ ਦੀ ਦਰਗਾਹ ਵੱਲ ਬੰਦਾ ਮਰਕੇ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਹਨੇਰਾ ਹੋਂਦਾ ਹੈ ॥
ਗੁਰਮੁਖੋ ਬੋਲੀ ਅੱਛਾ॥ਫਿਰ ਇਹ ਦੀਵਾ ਕੀ ਕਰੋਗਾ॥
ਮਨਮੁਖੋ ਬੋਲੀ ਹੈ ਪਾਗਲ ,ਜੇ ਦੀਵਾ ਅੱਜ ਇਥੇ ਜਗਾਵਾਂ ਗਏ ਤਾ ਅਗੇ ਇਹੀ ਦੀਵਾ ਰਾਹ ਵਿਚ ਰੋਸ਼ਨਾਈ ਕਰੇਗਾ॥
ਗੁਰਮੁਖੋ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਚੁੱਪ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਨਾਲ ਤੁਰਨ ਲੱਗ ਪਈ॥
ਘਾਟ ਉਤੇ ਪਹੁੰਚ, ਮਨਮੁਖੋ ਨੇ ਦੀਵਾ ਬਾਲ ਕੇ ਥਾਲ ਵਿਚ ਧਰ ਵਹਾ ਦਿੱਤਾ॥ਕੁਝ ਕੋ ਦੂਰ ਜਾ ਕੇ ਥਾਲ ਹਵਾ ਦੇ ਝੋਕੇ ਨਾਲ ਪਾਣੀ ਵਿਚ ਮੁਦਾ ਹੋ ਗਿਆ ਦੀਵਾ ਬੁਝਕੇ ਡੁੱਬ ਗਿਆ॥
ਗੁਰਮੁਖੋ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਨਾਲ ਆਖੇ ਕੇ ਤੇਰੇ ਦੀਵਾ ਤਾ ਆ 10 ਕਦਮ ਜਾ ਡੁਬਿਆ ਹੁਣ ਕਿ ਬਣੋ ਤੇਰਾ, ਤੂੰ ਤਾ ਰੱਬ ਦੀ ਦਰਗਾਹ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚ ਹੀ ਨਹੀਂ ਪਾਵੇਗੀ॥
ਗੁਰਮੁਖੋ ਰੁਕੀ ਤੇ ਆਖਣ ਲੱਗੀ ਭੈਣ ਆ ਮੈ ਤੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਗੁਰੂ ਦੇ ਗਿਆਨ ਰੂਪੀ ਦੀਵੇ ਬਾਰੇ ਦਸਦੀ ਹਾਂ॥
ਜਿਹ ਮਾਰਗ ਕੇ ਗਨੇ ਜਾਹਿ ਨ ਕੋਸਾ ॥ 
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਊਹਾ ਸੰਗਿ ਤੋਸਾ ॥
ਜਿਹ ਪੈਡੈ ਮਹਾ ਅੰਧ ਗੁਬਾਰਾ ॥ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਸੰਗਿ ਉਜੀਆਰਾ ॥ 
ਭੈਣ ਮਨਮੁਖੋ ਜੇ ਦੀਵਾ ਬਾਲਣਾ ਹੈ ਤਾ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਨਾਮ ਰੂਪੀ ਦੀਵਾ ਬਾਲ॥ਜਿਸਦਾ ਉਜੀਆਰਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਜੀਉ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ॥ਇਸ ਨਾਮ ਰੂਪੀ ਦੀਵੇ ਵਿਸ਼ੇਸਤਾ ਹੈ ਕੇ...
ਆਪੇ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਜਾ ਸੋਇ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਰਲਾ ਬੂਝੈ ਕੋਇ ॥ 
ਤਿਤੁ ਘਟਿ ਦੀਵਾ ਨਿਹਚਲੁ ਹੋਇ ॥ '''ਪਾਣੀ ਮਰੈ ਨ ਬੁਝਾਇਆ ਜਾਇ'' ॥ ਐਸਾ ਦੀਵਾ ਨੀਰਿ ਤਰਾਇ ॥੩॥
''ਡੋਲੈ ਵਾਉ ਨ ਵਡਾ ਹੋਇ'' ॥ ਜਾਪੈ ਜਿਉ ਸਿੰਘਾਸਣਿ ਲੋਇ ॥ 
ਖਤ੍ਰੀ ਬ੍ਰਾਹਮਣੁ ਸੂਦੁ ਕਿ ਵੈਸੁ ॥ ਨਿਰਤਿ ਨ ਪਾਈਆ ਗਣੀ ਸਹੰਸ ॥ 
ਐਸਾ ਦੀਵਾ ਬਾਲੇ ਕੋਇ ॥ ਨਾਨਕ ਸੋ ਪਾਰੰਗਤਿ ਹੋਇ ॥
ਤੇਰੇ ਦੀਵੇ ਦੇ. ਵਾਂਗ ਇਹ ਨਾਂਹ ਤਾ ਪਾਣੀ ਦੇ ਬੁਝਾਇਆ ਬੁਝਦਾ ਹੈ ਤੇ ਨਾਂਹ ਹੀ ਹਵਾ ਦੇ ਬੁਝਾਇਆ॥
ਧੰਨਵਾਦ