Sunday, September 25, 2016

ਫਰੀਦਾ ਇਨੀ ਨਿਕੀ ਜੰਘੀਐ ਥਲ ਡੂੰਗਰ ਭਵਿਓਮ੍ਹਿ ॥

ਫਰੀਦਾ ਇਨੀ ਨਿਕੀ ਜੰਘੀਐ ਥਲ ਡੂੰਗਰ ਭਵਿਓਮ੍ਹਿ ॥ 
ਅਜੁ ਫਰੀਦੈ ਕੂਜੜਾ ਸੈ ਕੋਹਾਂ ਥੀਓਮਿ ॥੨੦॥
ਸੇਖ ਸਾਬ ਕਾਇਆ ਦੀ ਜੀਵਨ ਪਧਤੀ ਨੂ ਸਾਹਮਣੇ ਰਖ ਕੇ ਵਿਚਾਰ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ ਕੇ ਜਿੰਨਾ ਲੱਤਾ ਦੇ ਬਲ ਨਾਲ ਜਵਾਨੀ ਵੇਲੇ ਸਭ ਉਚੇ ਨੀਵੇ ਥਾ ਗਾਹ ਮਾਰੀਏ ਅੱਜ ਓਹਨਾ ਹੀ ਲੱਤਾ ਨੂ ਬੁਢਾਪੇ ਵੇਲੇ ਕੋਲ ਪਿਆ ਪਾਣੀ ਦਾ ਕੂਜਾ ਵੀ ਏਵੈ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇ ਸੌ ਕੋਹ ਤੇ ਪਾਇਆ ਹੋਵੇ॥
ਮਹਲਾ ੯ ਜੀਵਨ ਪਧਤੀ ਬਾਰੇ ਖੋਲ ਕੇ ਆਖਦੇ ਹਨ ..''
ਬਾਲ ਜੁਆਨੀ ਅਰੁ ਬਿਰਧਿ ਫੁਨਿ ਤੀਨਿ ਅਵਸਥਾ ਜਾਨਿ ॥ 
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਭਜਨ ਬਿਨੁ ਬਿਰਥਾ ਸਭ ਹੀ ਮਾਨੁ ॥
੧.ਬਾਲ-ਪਹਿਲੈ ਪਹਰੈ ਰੈਣਿ ਕੈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਬਾਲਕ ਬੁਧਿ ਅਚੇਤੁ ॥..ਅਚੇਤ ਪੁਣਾ ਇਹ ਸਮਾ ਜਿਆਦਾ ਤਰ ਬੇ ਧਿਆਨੀ ਵਿਚ ਹੀ ਗੁਜਰਾਵਾਹ ਦਿੰਦਾ ਹੈ॥
੨. ਜੁਆਨੀ-ਦੂਜੈ ਪਹਰੈ ਰੈਣਿ ਕੈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਭਰਿ ਜੁਆਨੀ ਲਹਰੀ ਦੇਇ ॥ ਬੁਰਾ ਭਲਾ ਨ ਪਛਾਣਈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਮਨੁ ਮਤਾ ਅਹੰਮੇਇ ॥....ਸਰੀਰੀ ਬਲ ਦਾ ਮਾਨ ਮੱਤ ਉਤੇ ਹਾਵੀ ਹੋਇਆ ਰਹੰਦਾ ਹੈ॥
੩.ਬਿਰਧਿ-ਤੀਜੈ ਪਹਰੈ ਰੈਣਿ ਕੈ ਵਣਜਾਰਿਆ ਮਿਤ੍ਰਾ ਬਿਖੁ ਸੰਚੈ ਅੰਧੁ ਅਗਿਆਨੁ ॥...ਮੱਤ ਨੇ ਜੁਆਨੀ ਤੂ ਬੁਢਾਪੇ ਤੱਕ ਆਉਂਦਿਆ ਆਉਂਦਿਆ ਇੰਨਾ ਅਗਿਆਨ ਇਕਠਾ ਕਰ ਲਿਆ ਹੋਂਦਾ ਕੇ ਕਿਸੇ ਵਿਰਲੇ ਨੂ ਹੀ ਬੁਢਾਪੇ ਵਿਚ ਆ ਅਸਲ ਪਰਮਾਰਥ ਦਾ ਰਾਹ ਦਿਸਦਾ ਹੈ॥
ਸੋ, ਸਮਝਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਇੰਨੀ ਕੋ ਹੈ ਕੇ ਜੋ ਕਾਇਆ ਸਾਨੂ ਮਿਲੀ ਹੈ ਉਸ ਕਾਇਆ ਮਿਲਣ ਦਾ ਅਸਲ ਮਨੋਰਥ ਸਮਾ ਰਹੰਦੇ ਸਮਝ ਲਿਆ ਜਾਵੇ..ਸੁਣਿ ਮਨ ਮਿਤ੍ਰ ਪਿਆਰਿਆ ਮਿਲੁ ਵੇਲਾ ਹੈ ਏਹ ॥ ਜਬ ਲਗੁ ਜੋਬਨਿ ਸਾਸੁ ਹੈ ਤਬ ਲਗੁ ਇਹੁ ਤਨੁ ਦੇਹ ॥ ਬਿਨੁ ਗੁਣ ਕਾਮਿ ਨ ਆਵਈ ਢਹਿ ਢੇਰੀ ਤਨੁ ਖੇਹ ॥

No comments:

Post a Comment