Sunday, September 25, 2016

ਫਰੀਦਾ ਜੇ ਜਾਣਾ ਤਿਲ ਥੋੜੜੇ ਸੰਮਲਿ ਬੁਕੁ ਭਰੀ ॥

ਫਰੀਦਾ ਜੇ ਜਾਣਾ ਤਿਲ ਥੋੜੜੇ ਸੰਮਲਿ ਬੁਕੁ ਭਰੀ ॥
ਜੇ ਜਾਣਾ ਸਹੁ ਨੰਢੜਾ ਤਾਂ ਥੋੜਾ ਮਾਣੁ ਕਰੀ ॥੪॥ 
ਸੇਖ ਸਾਬ ਪਿਛਲੇ ਸਲੋਕ ਦੀ ਵਿਚਾਰ ''ਕਿਝੁ ਨ ਬੁਝੈ ਕਿਝੁ ਨ ਸੁਝੈ ਦੁਨੀਆ ਗੁਝੀ ਭਾਹਿ ''ਨੂ ਇਸ ਸਲੋਕ ਵਿਚ ਬੁਝੇ ਸੂਝੇ ਤੂ ਜਾਣਨ ਵੱਲ ਤੋਰਦੇ ਹੋਏ ਫਰਮਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕੇ ਜੇ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋ ਜਾਵੇ ਕੇ ਇਸ ਕਾਇਆ ਵਿਚ ਮਿਲੇ ਸਵਾਸ ਗਿਣਤੀ ਮਿਣਤੀ ਦੇ ਹਨ ਤਾ ਇਹਨਾ ਦੀ ਵਰਤੋ ਬਿਲਕੁਲ ਉਂਝ ਕਰੀ ਜਿਵੇ ਜਦ ਕੋਈ ਵਸਤ(ਤਿਲ ਆਦਿਕ) ਸੀਮਤ ਮਾਤਰਾ ਵਿਚ ਹੋਂਦੀ ਹੈ ਤਦ ਵਰਤੋ ਬੇੜੇ ਸਰਫੇ ਨਾਲ ਸੰਮਲ ਕੇ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ॥
ਜੇ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਵੀ ਹੋ ਜਾਵੇ ਕੇ ਸਾਹਿਬ ਨਿਮਾਣਿਆ ਦਾ ਮਾਣ ਹੈ ਤਾ ਨਿਮਾਣਾ ਬਣ ਰਹੀ ਮਤਾ ਕਿਤੇ ਮਾਨ(ਅੰਹਕਾਰ) ਕਰਕੇ ਸਾਹਿਬ ਤੂ ਵਿਛੋੜਿਆ ਜਾਵੇ॥
ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ ਕਬੀਰ ਨੇ ਵੀ ਜੋਰ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਕੇਹਾ ਹੈ ...
ਕਬੀਰ ਮਾਇਆ ਤਜੀ ਤ ਕਿਆ ਭਇਆ ਜਉ ਮਾਨੁ ਤਜਿਆ ਨਹੀ ਜਾਇ ॥ 
ਮਾਨ ਮੁਨੀ ਮੁਨਿਵਰ ਗਲੇ ਮਾਨੁ ਸਭੈ ਕਉ ਖਾਇ॥

No comments:

Post a Comment