Saturday, September 24, 2016

ਗੁਰਮਤੋ ਅਤੇ ਮਨਮਤੋ ਦੇ ਕਿੱਸੇ(1)

 ਗੁਰਮਤੋ ਅਤੇ ਮਨਮਤੋ ਦੇ ਕਿੱਸੇ
ਦੁਪਹਿਰ ਦਾ ਵੇਲਾ ਸੀ ਗੁਰਮਤੋ ਰੋਟੀ ਪਾਣੀ ਤਿਆਰ ਕਰਕੇ ਦਰੇਕ ਦੀ ਛਾਵੇਂ ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੀ ਪੋਥੀ ਲੈ ਸ਼ਬਦੁ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਬੈਠੀ ਸੀ,ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਮਨਮਤੋ ਦਰਵਾਜਾ ਖੜਕਾਉਂਦੀ ਹੋਏ ਵਿਹੜੇ ਵਿਚ ਆ ਦਾਖਿਲ ਹੋਈ॥
ਬੋਲੀ ਨੇ ਭੈਣੇ ਗੁਰਮਤੋ ਕਿ ਕਰਦੀ ਪਈ ਏ, ਬਿਜਲੀ ਚਲੀ ਗਈ ਸੀ ਮੈ ਸੋਚਿਆ ਭੈਣ ਗੁਰਮਤੋ ਕੋਲ ਜਾ ਦਰੇਕ ਦੀ ਛਾਵੇਂ ਬਹਿਨੀ ਹਾਂ॥
ਗੁਰਮਤੋ ਬੋਲੀ ਆਜਾ ਭੈਣੇ ਆਜਾ, ਮੈ ਤਾ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦਾ ਸਬਦੁ ਵਿਚਾਰਦੀ ਸੀ॥ਆ ਤੂੰ ਵੀ ਕੋਲ ਬਹਿ ਜਾ॥
ਮਨਮਤੋ ਕੋਲ ਬਹਿੰਦੇ ਹੀ ਬੋਲੀ ਭੈਣੇ ਇਕ ਗੱਲ ਦਸ ਮੈਨੂੰ, ਜਦ ਸਭ ਕੁਝ ਕਰਨ ਕਰਵਾਣ ਵਾਲਾ ਸਾਹਿਬ ਖੁਦ ਹੈ ਤਾ ਫਿਰ ਜੋ ਅਸੀਂ ਚੰਗਾ ਮਾੜਾ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਉਹ ਵੀ ਤਾ ਸਾਹਿਬ ਹੀ ਕਰਵਾਂਦਾ ਹੈ॥
ਗੁਰਮਤੋ ਬੋਲੀ ਤੂੰ ਭੈਣੇ ਵਧੀਆ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ ਹੈ॥ਆ ਅਸੀਂ ਮਿਲਕੇ ਸਮਝਣ ਦੀ ਕੋਸਿਸ ਕਰਦੇ ਹਾਂ॥ਵੇਖ ਮਨਮਤੋ ਗੁਰੂ ਜੀ ਆਖਦੇ ਹਨ॥
ਬਿਖੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਕਰਤਾਰਿ ਉਪਾਏ ॥ 
ਸੰਸਾਰ ਬਿਰਖ ਕਉ ਦੁਇ ਫਲ ਲਾਏ ॥ 
ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ॥ ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸੈ ਖਵਾਏ ॥
ਮਨਮਤੋ ਵੇਖ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਹੁਕਮ ਦੇ ਦਾਇਰੇ ਵਿਚ ਬਿਖ ਵੀ ਹੈ ਅਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੀ ਹੈ, ਪਾਪ ਵੀ ਹੈ ਪੁੰਨ ਵੀ ਹੈ, ਸੱਚ ਵੀ ਹੈ ਅਤੇ ਝੂਠ ਵੀ,ਮਿਠਾਸ ਵੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕੁੜੱਤਣ ਵੀ ਹੈ॥
ਹੁਣ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਗੁਰਮਤਿ ਦਾ ਮੁਢਲਾ ਸਿਧਾਂਤ ਹੈ॥
ਚੰਗਿਆਈਆ ਬੁਰਿਆਈਆ ਵਾਚੈ ਧਰਮੁ ਹਦੂਰਿ ॥ 
ਕਰਮੀ ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਕੇ ਨੇੜੈ ਕੇ ਦੂਰਿ ॥
ਹੁਣ ਮਨਮਤੋ ਧਿਆਨ ਦੇ ਜਦ ਸਾਹਿਬ ਜੀਵ ਦੀ ਕਰਮੀ ਹੁਕਮ ਦੀ ਕਸਵੱਟੀ ਉਤੇ ਪਖਰਦਾ ਹੈ ਤਾ ਜੋ ਕਰਮੀ ਦਾ ਫਲ ਹੋਂਦਾ ਹੈ ਉਹ ਜੀਵ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਇਸ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ '''ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸੈ ਖਵਾਏ''॥
ਮਨਮਤੋ ਹੋਰ ਤਵੱਜੋ ਦੇ ਕੇ ਸੋਚ ਜਦ ਅਸੀਂ ਜਨਮੇ ਸਾ ਤਾ ਕੋਰੇ ਕਾਗਜ ਵਾਂਗ ਸਾ॥ਸਾਹਿਬ ਹੁਕਮ ਵਿਚ ਸਾਡਾ ਜਨਮ ਤੇ ਮਰਨ ਦੇਹ ਕਰਕੇ ਨਿਸਚਿਤ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ,ਪਰ ਜਨਮ ਤੂੰ ਮਰਨ ਵਿਚਲਾ ਸਫ਼ਰ ''ਕਰਮੀ ਆਪੋ ਆਪਣੀ'' ਮੁਤਾਬਿਕ ਜਿਉਣ ਲਈ ਮਿਲ ਗਿਆ॥
ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਜੀਵਨ ਬਤੀਤ ਕਰਦੇ ਚੰਗੇ ਬੁਰੇ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹਰ ਜੀਵ ਨੂੰ ਸਹਜੇ ਹੀ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਉਕਿ ਹੁਕਮੇ ਨੇ ਆਪਣਾ ਹੁਕਮ ਦੇ ਦੋਵੇ ਪੱਖ ਸਮਝਾਉਣ ਲਈ ਇਕ ਤਾ ਸਾਨੂ ਸੁਰਤ ਦਿਤੀ ਹੈ ਤੇ ਦੂਜਾ ਬਿਬੇਕ ਰੂਪੀ ਗੁਰੂ ਜਿਸਦਾ ਮੁਢਲਾ ਫਰਜ਼ ਹੋਂਦਾ ਹੈ ਕੇ...
ਨਾਨਕ ਜਿਸ ਨੋ ਨਦਰਿ ਕਰੇਇ ॥ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਆਪੇ ਦੇਇ ॥ 
'''ਬਿਖਿਆ ਕੀ ਬਾਸਨਾ ਮਨਹਿ ਕਰੇਇ''' ॥ ਅਪਣਾ ਭਾਣਾ ਆਪਿ ਕਰੇਇ ॥
ਕੇ ਬਿਖ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਵਾ ਦੇਵੇ ਅਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰੂਪੀ ਨਾਮੁ ਨਾਲ ਸਾਂਝ ਪਾਉਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰ ਦੇਵੇ॥
ਇੰਨੀ ਵਿਚਾਰ ਤੂੰ ਬਾਅਦ ਮਨਮਤੋ ਕਬੀਰ ਜਾ ਦਾ ਇਕ ਸਲੋਕ ਮੈ ਉਚਾਰਦੀ ਹਾਂ ਤੇ ਤੂੰ ਦਸੀ ਇਹ ਗੱਲ ਤੇਰੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਜਚੀ ਕੇ ਨਹੀਂ॥
ਕਬੀਰ ਮਨੁ ਜਾਨੈ ਸਭ ਬਾਤ ਜਾਨਤ ਹੀ ਅਉਗਨੁ ਕਰੈ ॥ 
ਕਾਹੇ ਕੀ ਕੁਸਲਾਤ ਹਾਥਿ ਦੀਪੁ ਕੂਏ ਪਰੈ ॥
ਹਾਂ ਗੁਰਮਤੋ ਗੁਰਬਾਣੀ ਸਹੀ ਦਸ ਰਹੀ ਹੈ ਕੇ ਚੰਗੇ ਬੁਰੇ ਦੀ ਪਛਾਣ ਤਾ ਸਾਨੂੰ ਬਿਬੇਕ ਰੂਪੀ ਗੁਰੂ ਨੇ ਕਾਰਵਾਈ ਹੀ ਹੋਂਦੀ ਹੈ ਪਰ ਅਸੀਂ ਹੀ ਆਪਣੇ ਸੁਆਰਥ ਨੂੰ ਮੁਖ ਰੱਖ ਕੇ ਗਲਤ ਦੀ ਚੋਣ ਕਰਦੇ ਹਾਂ॥
ਗੁਰਮਤੋ ਬੋਲੀ ਫਿਰ ਭੈਣੇ ਤੂੰ ਖੁਦ ਸੋਚ ਕੇ ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਕਰਨੀ ਦਾ ਠਿਕਰਾ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਸਿਰ ਕਿਵੇਂ ਫੋੜ ਸਕਦੇ ਹਾਂ॥
ਸੋ ਮਨਮਤੋ ਮੇਰੀਏ ਭੈਣੇ ਗੁਰਮਤਿ ਦੀ ਇਕ ਗੱਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਯਾਦ ਰੱਖੀ ਕੇ..
ਧਰਮੁ ਧੀਰਾ ਕਲਿ ਅੰਦਰੇ ਇਹੁ ਪਾਪੀ ਮੂਲਿ ਨ ਤਗੈ ॥ 
ਅਹਿ ਕਰੁ ਕਰੇ ਸੁ ਅਹਿ ਕਰੁ ਪਾਏ ਇਕ ਘੜੀ ਮੁਹਤੁ ਨ ਲਗੈ ॥ 
ਇਥੇ ਤਾ ਜੈਸੇ ਨੂੰ ਤੈਸਾ ਹੈ॥ਇਥੇ ਉਹ ਹੀ ਉਗਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕਰਮ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਬੀਜਿਆ ਹੋਵੇ॥
ਜੋ ਜੀਇ ਹੋਇ ਸੁ ਉਗਵੈ ਮੁਹ ਕਾ ਕਹਿਆ ਵਾਉ ॥ 
ਬੀਜੇ ਬਿਖੁ ਮੰਗੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਵੇਖਹੁ ਏਹੁ ਨਿਆਉ ॥
ਸੋ ਆ ਭੈਣੇ ਮਨਮਤੋ ਗੁਰੂ ਦਾ ਕਿਹਾ ਦੋਵੇ ਭੈਣਾਂ ਰਲ ਕੇ ਗਾਈਐ ਤੇ ਵਿਚਾਰੀਏ॥
ਸਤਿਗੁਰੁ ਧਰਤੀ ਧਰਮ ਹੈ ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਜੇਹਾ ਕੋ ਬੀਜੇ ਤੇਹਾ ਫਲੁ ਪਾਏ ॥ ਗੁਰਸਿਖੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਬੀਜਿਆ ਤਿਨ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਫਲੁ ਹਰਿ ਪਾਏ ॥ ਓਨਾ ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਮੁਖ ਉਜਲੇ ਓਇ ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਸਚੀ ਪੈਨਾਏ ॥ ਇਕਨ੍ਹ੍ਹਾ ਅੰਦਰਿ ਖੋਟੁ ਨਿਤ ਖੋਟੁ ਕਮਾਵਹਿ ਓਹੁ ਜੇਹਾ ਬੀਜੇ ਤੇਹਾ ਫਲੁ ਖਾਏ ॥ ਜਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਰਾਫੁ ਨਦਰਿ ਕਰਿ ਦੇਖੈ ਸੁਆਵਗੀਰ ਸਭਿ ਉਘੜਿ ਆਏ ॥ ਓਇ ਜੇਹਾ ਚਿਤਵਹਿ ਨਿਤ ਤੇਹਾ ਪਾਇਨਿ ਓਇ ਤੇਹੋ ਜੇਹੇ ਦਯਿ ਵਜਾਏ ॥ ਨਾਨਕ ਦੁਹੀ ਸਿਰੀ ਖਸਮੁ ਆਪੇ ਵਰਤੈ ਨਿਤ ਕਰਿ ਕਰਿ ਦੇਖੈ ਚਲਤ ਸਬਾਏ ॥੧॥
ਧੰਨਵਾਦ

No comments:

Post a Comment